سعید کریمی - عضو هیئت علمی دانشکده محیط زیست پردیس دانشکده فنی دانشگاه تهران، تهران، ایران
علی صیادی - دانشجوی دکتری برنامه ر یزی محیط ز یست دانشگاه تهران

زمینه و هدف: زلزله یکی از مخرب ترین بلایای طبیعی به شمار می آید و با گسترش شهرها بدون در نظر گرفتن وضعیت گسلهای شهرها احتمال قرارگیری شهر بر روی گسلها و حریم آنها را افزایش میدهد. با شناخت کامل از خطرات حاصل از رخ دادن زلزله در کشور بر انسان و سازه های انسانی میتوان بعض ی با وضع قوانینی و افزایش ایمنی به کاهش آسیبها کمک شایان ی نمود. یکی از این افزایش ایمنی، شناخت حریم امن شهری با توجه به شناخت گسلها و سابقه زلزله های است که قبلا در یک منطقه خاص رخداده است.روش تحقیق: برای این منظور با استفاده از استانداردهای موجود، حریم امن گسلها با کمینه و بیشینه استاندارد )۱۰۰۰-۳۰۰( متر از گسلها مشخص گردید، همچنین در این پژوهش عواملی چون قدرت زلزله های رخداده در بازه زمانی ۱۰۰ سال، جمعیت شهرها، شیب و ارتفاع نوع آبوهوای استان سیستان و بلوچستان موردبررسی قرار گرفتند. در ادامه با استفاده از نرمافزار GIS بر اساس داده های شیب و ارتفاع نوع آب وهوا و قدرت زلزله ها ی رخداده برای هر یک پهنه بندی IDW انجام گرفت.نتایج: نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که با توجه به گسلهای فعال، جمعیت، تاریخچه زلزله های ۱۰۰ سال کدامین شهرهای این استان بر روی گسل و رو ی حریم ۱۰۰۰-۳۰۰ متری قرارگرفته و با توجه به سابقه زلزله ها ی مناطق نیاز به برنامه ریزی و وضع قوانینی برای جلوگیری از این مخاطرات دارد.

GIS، حریم گسل، زلزله، سیستان و بلوچستان، گسل فعال.