سعید سبک پا - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی عمران، دانشکدگان فنی ، دانشگاه تهرا ن
مهدی روانشادنیا - دانشیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات
امیررضا قیامی آزاد - استادیار دانشکده مهندسی عمران، دانشکدگان فنی ، دانشگاه تهران

به منظور کنترل عملکرد اجرایی و کیفیت نهایی پروژههای سازوکارهایی در سراسر جهان پیشبینی شده است که رابطه مابین مجری، کارفرما، ناظر و دستگاهها و سازمانها را هماهنگ کند. از راهحلهایی که موجب افزایش بهرهوری کارای توزیع نیروی متخصص شد، ترغیب مهندسان با تجربه و برتر به سمت پروژههای زیرساختی و عظیم بود. انتخاب این مهندسان معمولا پس از گذراندن دوره تحصیلی و قبولی در آزمونهای مربوطه انجام میگیرد و در ایران با نام مهندسین ذیصلاح و در آمریکای شمالی با عنوان مهندسانحرفه‎ای شناخته میشوند. این عنوان گرچه موجب افزایش فرصتهای شغلی برای افراد حائذ صلاحیت میگردد لیکن مسئولیتهای حقوقی زیادی را نیز نسبت به سایرین تفویذ میکند. در این مطالعه مسئولیتهای حقوقی این مهندسان در دو کشور ایران و کانادا با روش تحقیق مطالعات تطبیقی با درنظر گرفتن ۱۵ پارامتر در سه سطح فنی،ساختار سازمانی و حقوقی بررسی شده است. در بخش فنی محدودیت پوششدهی تخصصی و احراز اخلاق حرفهای در آزمون و مصاحبه اخلاق مهندسی، در بخش ساختاری عدم استقلال ساختار از حکمرانی و در بخش حقوقی مسئولیتپذیری نسبت به مسائل محیطزیستی و اجازه تعلیق پروژه از تفاوتهای مشهود بود و در نهایت ضمن تاکید بر عدم تفاوت فاحش در شدت برخورد حقوقی در دایره مسئولیتهای تعریف شده، تفاوت در استقلال سازمانها و مسائل اقتصادی را از جمله دلایل عدم استقبال مهندسین ایرانی نسبت به گسترش سطح تخصصی خود عنوان میگردد.

حقوق مهندسی، مطالعهتطبیقی، مهندس ذیصلاح ، مسئولیت حقوقی، نظاممهندسی