سیدمحسن حجت خواه - استادیار، گروه مشاوره، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
سلیمان احمد بوکانی - کارشناس ارشد، مشاوره توان بخشی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
سعید عباسی - کارشناسی ارشد، آموزش و روان شناسی کودکان اسثتثنائی، دانشگاه علم بهزیستی و توان بخشی، تهران، ایران
محمد رستمی - دانشجوی دکتری، مشاوره توانبخشی،گروه مشاوره، دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)

هدف این پژوهش، تعیین نقش شفقت به خود در رفتارهای پرخطر دانشجویان می باشد. در یک بررسی توصیفی از نوع همبستگی، ۲۷۳ (۱۷۰ دختر و ۱۰۳ پسر) دانشجو به شیوه­ نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله ای در پژوهش شرکت نمودند و به پرسشنامه های شفقت به خود (نف، ۲۰۰۹) و پرسشنامه رفتارهای پرخطر بررسی ملی رفتارهای پرخطر دانشجویان آمریکا(NCHRBS) نسخه ۲۰۰۷ پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام گرفت.  نتایج نشان داد که شفقت به خود رابطه منفی و معنی داری با رفتارهای پرخطر دارد (۰۰/۰ p=). قضاوت درباره خود- به عنوان یکی از سه بعد شفقت به خود- بیش ترین تاثیر رگرسیونی را در کاهش رفتارهای پرخطر دارد. درمجموع، مولفه­های شفقت به خود تواما ۷/۱۲ درصد از واریانس رفتارهای پر خطر را تبیین می­کنند. براساس داده های به دست آمده می توان نتیجه گرفت که شفقت به خود جوانان به عنوان یکی از عوامل افزایش دهنده سلامت روان سبب کاهش رفتارهای پرخطر می شود. بنابراین می تواند در امر پیشگیری از رفتارهای پرخطر اهمیت بالایی داشته باشد. 

واژگان کلیدی: شفقت به خود, رفتارهای پرخطر, سلامت روان, دانشجویان و جوانان