ابوالفضل قنبری - دانشیار گروه پژوهشهای جغرافیایی، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محمد فاریابی - دانشیار گروه مدیریت، دانشکده اقتصاد، مدیریت و بازرگانی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
خاطره عبدی دایلاری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، ایران

گردشگری بخش مهمی از اقتصاد امروزه است و غذا نشان دهنده فرهنگ هر کشور و یکی از عناصر خلاقیت در زندگی روزمره است که برای بسیاری از گردشگران جذاب است. گردشگری غذا فرصت های جدیدی برای مقصدهای گردشگری، کسب درآمد، و ایجاد شغل فراهم می کند و، در عین حال، چالش های جدیدی را، به خصوص در زمینه توسعه تجربه، بازاریابی، و نام تجاری ایجاد می کند. ارتباط بین غذا و گردشگری نیز زمینه ای برای توسعه اقتصاد محلی است که می تواند با استفاده از تجارب غذایی برای اهداف نام تجاری و بازاریابی تقویت شود. به همین دلیل شناخت نقش غذا در تجربه گردشگری و بازاریابی مدیران و مسئولان هتل ها و رستوران ها در جهت شناساندن غذایهای محلی شهر تبریز امری ضروری است تا از این طریق بتوانند غذاهای سنتی و معروف شهر تبریز را به گردشگران بشناسانند. در این پژوهش برای بررسی نقش بازاریابی در گردشگری غذا از دید مدیران رستورانها، پرسشنامه محقق ساخته ای با ۳۲ معرف و در مقیاس نقطه ای طیف لیکرت تهیه و توسط مدیران بیست رستوران معروف و گردشگرپذیر شهر تبریز که شیوه انتخاب این رستورانها به صورت تمام شماری بود تکمیل گردید. پایایی و روایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد و به روش مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد کمترین مربعات جزئی (PLS-SEM) تجزیه و تحلیل شد. متغیرهای مدل بررسی نقش بازاریابی از دید مدیران رستوران ها از جمع بندی مطالعات پیشین استخراج شد. نتایج مدل بررسی نقش بازاریابی در گردشگری غذا از دید مدیران رستورانها نشان می دهد که مدل آمیخته بازاریابی ترفیع با مقدار ضریب مسیر ۵۳۴/۰ بیشترین تاثیر را در عوامل توسعه گردشگری غذا دارد.

آمیخته بازاریابی (توزیع/ مکان, قیمت, محصول, و ترفیع), حداقل مربعات جزئی (PLS-SEM), شهر تبریز, گردشگری غذا, مدیران هتل ها و رستوران ها