محمد درعلی بنی - گروه علوم دامی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
فریبا رضائی سرتشنیزی - دکترای تغذیه دام، گروه علوم دامی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
سعید کریمی دهکردی - گروه علوم دامی دانشگاه شهرکرد، دانشگاه شهرکرد، ایران
علی محرری - گروه علوم دامی دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
حسین مهربان - گروه علوم دامی دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر استفاده از پروبیوتیک پروتکسین در ماه آخر آبستنی بر ترکیبات آغوز و ترکیبات شیر در میش های لری بختیاری انجام شد. به این منظور از تعداد ۲۸ راس میش لری بختیاری سه شکم زایش به بالا که در ماه آخر آبستنی بودند به مدت یک ماه استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار شاهد (میش ها پروبیوتیک مصرف نکردند)، ۲- میش ها در هر روز ۱ گرم پروبیوتیک حل شده در ۵ میلی لیتر آب مصرف کردند. پروبیوتیک مورد استفاده در این تحقیق، پروتکسین بود. به منظور تعیین ترکیبات آغوز و شیر به ترتیب در اولین روز و ۱۴ روز بعد از زایش یک نمونه آغوز و یک نمونه شیر از میش های تحت آزمایش گرفته شد. نتایج نشان داد که افزودن پروبیوتیک پروتکسین در ماه آخر آبستنی بر ترکیبات آغوز شامل آلبومین، پروتئین کل، گلوبولین و درصد چربی تاثیر آماری معنی دار نداشت. همچنین عناصر معدنی آغوز شامل آرسنیک، کادمیم، کبالت، مس، آهن، سرب، منیزیم، منگنز، مولیبدن، سدیم، نیکل، فسفر، سلنیوم، قلع، روی و کلسیم به طور معنی داری تحت تاثیر افزودن پروبیوتیک قرار نگرفتند. ترکیبات شیر میش شامل چربی، لاکتوز، پروتئین، مواد جامد و نقطه انجماد نیز به طور معنی داری تحت تاثیر افزودن پروبیوتیک قرار نگرفتند. به طور کلی نتایج حاکی از این است که افزودن پروبیوتیک پروتکسین در ماه آخر آبستنی تاثیر معنی داری بر ترکیبات آغوز و عناصر معدنی آغوز و ترکیبات شیر میش ها نداشت.

پروبیوتیک پروتکسین, ترکیبات شیر, فاکتورهای آغوز, مواد معدنی آغوز, میش لری بختیاری