محمد حبیب پور - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی چوب و کاغذ، دانشکده منابع طبیعی ، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی
مریم قربانی - دانشیار، گروه مهندسی چوب و کاغذ، دانشکده منابع طبیعی ، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
رئوفه عابدینی - استادیار - گروه مهندسی چوب و کاغذ، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری ، ایران
سیدمجتبی امینی نسب - استادیار گروه شیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران

دانسیته چوبهای تندرشد را می توان به وسیله فشرده سازی ساختار متخلخل آن تحت دمای مناسب ، افزایش داد. بسیاری از فرایندهای متراکم کردن، چوب فشرده را حساس به رطوبت باقی می گذارد که به آزاد شدن تنش های داخلی ایجاد شده طی فرآیند فشرده سازی منتهی می شود. اصلاح شیمیایی چوب با اسیدسیتریک ، علاوه بر کاهش گروههای هیدروکسیل و بهبود آبگریزی، با برقراری اتصال، احتمالا به بهبود خواص چوب فشرده خواهد شد. بدین منظور، نمونه های چوبی اشباع شده با اسیدسیتریک ، تحت شرایط دمایی و زمانی مختلف ، در جهت شعاعی با استفاده از پرس گرم فشرده شدند. فشرده سازی به بهبود خواص فیزیکی چوب اصلاح شده انجامید که در تلفیق با اصلاح شیمیایی این بهبود محسوس تر بود. فشردگی چوب متعاقب نرم شدن دیواره های سلولی اصلاح گرمایی شده به افزایش دانسیته ، کاهش جذب آب و واکشیدگی ضخامت انجامید. بهبود کمتر دانسیته در دمای ۲۰۰ درجه -سانتی گراد در مقایسه با ۱۸۰ درجه سانتی گراد می تواند نشاندهندهی تخریب احتمالی ساختار چوب در دمای بالاتر باشد. اصلاح تلفیقی در دمای ۲۰۰ درجه سانتی گراد بهترین نتایج را ارائه داد، ولیکن به دلیل تخریب گرمایی گسترده تر، دمای ۱۸۰ درجه سانتی گراد در بازه پرس ۲۰ دقیقه که اختلاف معنی داری در بهبود خواص فیزیکی با دمای ۲۰۰ درجه سانتی گراد نداشت ، به عنوان شرایط بهینه انتخاب شد. بهبود کارائی ضدواکشیدگی نمونه های اصلاح تلفیقی را احتمالا می توان به اثر توام اتصالات عرضی و کاهش آبدوستی نسبت داد. با بهبود خواص چوب تندرشد صنوبر، میتوان آن را به عنوان ماده ای مناسب برای کاربردهایی مانند پارکت سازی، کفپوش و تیرهای چوبی توصیه نمود.

اسیدسیتریک، چوب صنوبر، خواص فیزیکی، اصلاح مکانیکی