رسا صفائی نمین - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
فائزه سعیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
رسول صفائی نمین - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
فرزاد تات شه دوست - دانشجوی دکترای مهندسی برق کنترل دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار
سید محمدرضا شهابی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

تحقیق در حوزه شهرهای دوستدار کودک، به ویژه در اروپا، از سال ۱۳۸۰ به بعد مورد توجه قرار گرفت. در شهر دوستدار کودک، حاکمیت مطلوب مستلزم قابل رویت بودن کودکان در عاملیت توسعه شهر و ارائه فرصت هایی به کودکان برای مشارکت در فرایند های تصمیم گیری است. از این منظر طرح های دوستدار کودک به دنبال اعطای حق شهروندی به کودکان، کم کردن میزان خشونت علیه کودکان و غیره است. با توجه به برخی مشترکات بین دو دیدگاه توسعه پایدار و شهر دوستدار کودک، هدف مقاله حاضر بررسی شاخص های شهر دوستدار کودک است. امروزه باگسترش میل به شهرنشینی و توسعه روزافزون شهرها، کمبود محله های شهری مطلوب، سالم، امن، پاسخگو و برآورده کننده نیاز های گروه های اجتماعی مختلف، بیش از هر زمان دیگری به دیده می آید. از این رو سازگار کردن محله های شهری کنونی با با نیاز های استفاده کنندگان از آنها، در کانون توجه کارشناسان معماری، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری قرار گرفته است. واضح است که فضاها ی موجود در محله های شهری در برآورده ساختن نیازهای اجتماعی و فردی کودکان و نوجوانان شهر، نقش منحصر به فردی دارند. چرا که کودکان اهمیت بسیار زیاد و نقش موثری در شکل دادن آینده و فردای جامعه دارند. اگر چه امروزه سازمان های متعددی در سراسر دنیا برای حمایت حقوق کودکان تاسیس شده است که به دنبال برطرف کردن نیازهای این قشر از جامعه می باشد اما با این وجود هنوز کودکان زیادی در سراسر دنیا با مشکلات زیادی از قبیل: عدم امنیت در محل زندگی، مسایل بهداشتی، کمبود فضاهای مناسب باارزش و مورد توجه کودکان و ... مواجه هستند. در واقع ایده شهر دوستدار کودک به منظور پاسخگویی به این مشکلات به وجود آمده است .

شهر دوستدار کودک، فضاهای شهری، کودک، شهرسازی، شاخص های و نیازها