فرشته علیجان زاده - کارشناسی پرستاری، دانشجو، دانشگاه ازاد اسلامی اصفهان خوراسگان
نرگس صادقی - دکترای پرستاری،هیات علمی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان خوراسگان
رویا ترکاشوند - گروه پرستاری، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی،بروجرد،ایران
مرضیه همتی - کارشناسی ارشد،دانشجو، دانشگاه ازاد اسلامی اصفهان)خوراسگان(، اصفهان

مقدمه: معنادرمانی اشتراکا ت نظری زیادی به ویژ ه د ر مور د آگاهی، مسئولیت پذیری، انتخا ب و تصمیم گیری در افراد به خصوص افراد دچار مشکلات روانی به خصوص بیماران مبتلا به افسردگی دارد. و عدم وجود هدف و معنا در زندگی این گونه بیماران خودپنداره آنها را تحت تاثیر قرار میدهد و بیمار را بیشتر در خود فرو میبرد.هدف: پژوهش حاضر باهدف تعیین تاثیر بررسی تاثیر معنادرمانی گروهی با رویکرد دینی بر خودپنداره در بیماران مبتلا بهافسردگی بیمارستان جونقان در سال ۱۳۹۷ انجام شده است.روش: جامعه آماری در پژوهش حاضر کلیه بیماران مبتلابه افسردگی بیمارستان جونقان ( N=۴۰ ) بودند. انتخاب نمونه پژوهش به روش سرشمار ی و از طریق مراجعه به بیمارستان جونقان در شهر جونقان انجام گرفت. نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه به عنوان گروه کنترل و یک گروه به عنوان گروه آزمایش معنادرمانی گروهی با رویکرد دینی دریافت نمودند. قبل از درمان و بعد از درمان از دو گروه آزمون به عمل آمد و تفاوت تاثیرپذیری این دو روش درمان بر روی آنها مقایسه گردید. برای اجرای پیش آزمون-پس آزمون از پرسشنامه خود پنداره راجرز ( ۱۹۵۷ ) استفاده شد.نتایج: نتایج تحقیق نشان داد معنادرمانی گروهی با رویکرد دینی میزان تاثیر معنادرمانی گروهی با رویکرد دینی بر خود پنداره پایه p=۰.۶۰۶ موثر است. ولی نتوانسته است بر خویشتن پنداره ایده آل موثر باشد.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای افسردگی و خودپنداره منفی در نوجوانان مبتلا به تالاسمی توجه به جنبه های سایکولوژیک افراد علاوه بر جنبه های فیزیکی ضروری میباشد.

معنادرمانی، خودپنداره، خویشتن ، افسردگی