محمد امین اورنگی - گروه شیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه پیام نور،کرمان، ایران
عبدالواحد رحمانی - گروه شیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
علیرضا محدثی - گروه شیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه پیام نور،کرمان، ایران
ناصر کوسج - گروه شیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران

تجمع فلزات سنگین در بدن آبزیان سبب تخریب بافت های نرم و تضعیف سیستم ایمنی شده و از طرف دیگر مصرف ماهیان آلوده عوارض متعددی در انسان ایجاد می­ کند. این مطالعه به منظور اندازه ­گیری مقادیر فلزات سنگین سرب، نیکل، روی، آهن و مس در بافت خوراکی ماهی گاریز جزایر (قشم، هنگام و هرمز) در استان هرمزگان انجام شد. در سه منطقه ذکر شده در طول دو فصل تابستان و زمستان جمعا ۱۸۰ نمونه در سال ۱۳۹۸ (در هر ایستگاه و در هر فصل به طور مجزا ۳۰ نمونه) جمع آوری گردید. پس از انجام عملیات زیست سنجی، اندازه گیری غلظت عناصر سنگین در اندام مورد مطالعه با کمک دستگاه جذب اتمی شعله ‎ای (مدل ۷۰۰Contr AA)  انجام شد. نتایج نشان داد که بیش ترین میانگین غلظت فلزات سرب، نیکل، روی و مس در جزیره قشم و فلز آهن در جزیره هرمز و کم ترین میانگین غلظت فلزات در جزیره هنگام مشاهده شد. غلظت فلزات در نمونه های آنالیز شده در مقایسه با استانداردهای بین المللی FAO، WHO، FDA، NHMRC و UKMAFF پایین تر بود. هم چنین میزان پتانسیل خطرپذیری و شاخص خطر برای بیماری ‎های غیرسرطانی در بالغین و کودکان در بافت عضله ماهی گاریز کم تر از ۱ به دست آمد،. بنابراین، می‎ توان نتیجه گرفت که در حال حاضر هیچ مشکلی برای سلامت انسان از نظر مصرف این آبزی ایجاد نمی‎ شود.

ماهی گاریز, فلزات سنگین, جذب اتمی, استان هرمزگان