جواد شهابی - Department of Chemical Engineering, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
حسن ابراهیمی شاهم آبادی - Department of Microbiology, School of Medicine, Rafsanjan University of Medical Sciences, Iran
سید ابراهیم علوی - Pilot Biotechnology Department- Pasteur Institute of Iran, Tehran
مائده کوهی مفتخری اصفهانی - Pilot Biotechnology Department- Pasteur Institute of Iran, Tehran
مهدی ارجمند - Department of Chemical Engineering, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
علی امیر سیف کردی - Department of Chemical Engineering, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
عظیم اکبرزاده خیاوی - Pilot Biotechnology Department- Pasteur Institute of Iran, Tehran

سابقه و هدف: نانو ذرات امید های زیادی را در دارو رسانی به وجود آورده اند. این حامل ها علاوه بر افزایش کارایی دارو های گوناگون باعث کاهش عوارض جانبی آن ها نیز می گردند. در این مطالعه فرمولاسیون های نانو ذره ای متفاوتی از داروی ضد سرطان هیدروکسی اوره تهیه شد. کارایی فرمولاسیون های تولید شده در محیط کشت سلول نسبت به داروی آزاد بررسی گردید. مواد و روش ها: از روش تبخیر فاز معکوس برای ساخت لیپوزوم حاوی هیدروکسی اوره استفاده شد. نانو ذرات طلا حاوی اسید آمینه از طریق احیاء نمک کلرواوریک اسید تهیه شدند. این نانو ذرات با DNA استخراج شده از سلول سرطان پستان انسانی MCF-۷ کونژوگه (نانوکونژوگه) گردیدند. نانوکونژوگه با لیپوزوم حاوی هیدروکسی اوره مخلوط شد و نانوکمپلکس مربوطه به وجود آمد. از روش های طیف سنجی نور مرئی- فرابنفش و تفرق دینامیک نور، برای توصیف نانو ذرات استفاده گردید. میزان بارگذاری دارو در لیپوزوم ها با استفاده از روش اسپکتروفتومتری محاسبه شد. جهت بررسی سمیت فرمولاسیون های مختلف از آزمون MTT و سلول MCF-۷ استفاده شد. یافته ها: میزان بارگذاری دارو در لیپوزوم ها، ۷۰ درصد محاسبه گشت. بیش ترین اندازه مربوط به کمپلکس نانوکونژوگه با ۵۰۲ نانو متر و کم ترین اندازه مربوط به نانو ذره طلا با اندازه ۲۹ نانومتر بود. مشخص شد کارایی دارو در حالت نانو ذره نسبت به داروی آزاد افزایش قابل ملاحظه می یابد. این اثر در غلظت های پایین (Mµ۲۰>) به مخصوص در مورد کمپلکس نانوکونژوگه بیش تر مشهود بود. در کم ترین غلظت دارو (۵ ماکرومولار)، سمیت لیپوزوم حاوی هیدروکسی اوره ۷۰ درصد و کمپلکس نانوکونژوگه ۸۱ درصد تخمین زده شد. این اثر را می توان به افزایش ورود دارو به سلول در نتیجه حضور نانو ذره طلا نسبت داد. داروی آزاد سمیت سلولی ۳۲ درصدی در غلظت ۵ ماکرو مولار و ۸۸ درصدی در غلظت ۲۵۰۰ ماکرو مولار باعث شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد لیپوزوم به عنوان نانو ذره ای مناسب برای هیدروکسی اوره عمل می کند. مشخص شد اثر نانو ذره طلا حائز اهمیت زیاد می باشد. به طوری که در حضور این نانو ذره در کمپلکس، سمیت به میزان چشم گیری افزایش یافت. بر این اساس می توان استفاده از نانو ذره طلا به صورت کمپلکس لیپوزومی برای فرمولاسیون های مختلف دارویی را مد نظر قرار داد. هم چنین به دلیل افزایش کارایی چشم گیر فرمولاسیون کمپلکس نانوکونژوگه تولید شده در این مطالعه، می توان مطالعه های درون تنی مربوطه را با آن آغاز کرد.

Gold nanoparticle, liposome, Hydroxyurea, drug delivery, نانو ذرات طلا, لیپوزوم, هیدروکسی اوره, دارو رسانی