محمدباقر بهرامی - PhD Student in Political Science, Islamic Azad University, Persian Gulf International Branch, Khorramshahr, Iran
فریدون اکبرزاده - Assistant Professor, Department of Law and Political Science, Islamic Azad University, Persian Gulf International Branch, Khorramshahr, Iran
روح اله شهابی - Assistant Professor, Department of Law and Political Science, Islamic Azad University, Persian Gulf International Branch, Khorramshahr, Iran
شیوا جلال پور - Assistant Professor, Department of Law and Political Science, Islamic Azad University, Persian Gulf International Branch, Khorramshahr, Iran

حکمرانی خوب از جمله موضوعاتی است که در دو دهه اخیر توجه محافل علمی و بین المللی جهان را به خود معطوف نموده است. نخستین گزاره در نظریه حکمرانی این است که تنها مردم یک کشور می توانند برای توسعه نسخه بنویسند و هیچ تجویزی بدون در نظر گرفتن شرایط بومی، تاریخی و اجتماعی جامعه مفید نخواهد بود، کوچک سازی دولت در رویکرد حکمرانی خوب به توانمند سازی دولت تبدیل شده است و همچنین اداره دولت از روش مدیریت عمومی به حکمرانی عمومی متحول گردیده است. شاخص های حکمرانی خوب عبارتند از: کرامت انسانی، مسئولیت پذیری، پاسخگویی، نظارت و کنترل پذیری، امنیت، عدالت محوری و برابری و مشارکت، در این مقاله با مروری بر ادبیات و پژوهش های انجام شده در زمینه حکمرانی خوب که در طی آن ضمن نگاهی گذرا بر وضعیت حکمرانی خوب در ایران، به بررسی آخرین وضعیت ایران طبق آمارهای سازمان ملل در این زمینه می پردازیم. بررسی ها نشان می دهد که الگوی حکمرانی خوب به دنبال نقش حداقلی دولت و توانمندسازی نهادهای مدنی و بخش خصوصی می باشد. در این راستا بر رفتار تعاملی سه بخش دولت، نهادهای مدنی و بخش خصوصی تاکید می شود و معتقد است دولت باید نقش هماهنگ کننده و تنظیم گر خود را تقویت نموده و به جای تصدی گری به تنظیم و تسهیل روابط بپردازد.

Good governance, indicators of good governance, good governance in Iran., حکمرانی خوب, شاخص های حکمرانی خوب, حکمرانی خوب در ایران