نسیم رضایی

این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی مداخله ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر نستوهی و درماندگی روانشناختی کارکنان دارای سندرم خستگی مزمن انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان زن دارای سندرم خستگی مزمن آموزش و پرورش شهرستان شوش در سال ۱۴۰۰ بودند. حجم نمونه پژوهش شامل ۳۰ نفر از کارکنان زن دارای سندرم خستگی مزمن بود که با روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به ملاکهای ورود و خروج مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای هفتگی دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه با نستوهی و درماندگی روانشناختی بود.داده ها با تحلیل کوواریانس تک متغیره، با استفاده از نرم افزارSPSSنسخه ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. یافته ها نشان داد بین گروههای آزمایش و کنترل از نظر نستوهی و درماندگی روانشناختی تفاوت معنیداری وجود داشتp>۰/۰۰۱ به عبارت دیگر مداخله ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس باعث افزایش نستوهی و درماندگی روانشناختی شد. منطبق با یافته های پژوهش حاضر میتوان مداخلهذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس را به عنوان یک روش کارا جهت افزایش نستوهی و درماندگی روانشناختی پیشنهاد داد.

درماندگی روانشناختی، ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس، خستگی مزمن، نستوهی.