منصوره رامش - دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه زراعت، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
همت اله پیردشتی - استاد، گروه زراعت، پژوهشکده ژنتیک و زیست فناوری کشاورزی طبرستان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
یاسر یعقوبیان - استادیار، گروه زراعت، پژوهشکده ژنتیک و زیست فناوری کشاورزی طبرستان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
مهرانوش امامیان طبرستانی - دکتری زراعت، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

به منظور بررسی اثر قارچ های همراه ریشه و کاربرد همزمان آن ها بر بهبود رنگیزه های فتوسنتزی دو رقم بومی و اصلاح شدهبرنج (.Oryza sativa L)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایششامل دو رقم برنج (هاشمی و شیرودی) و هشت تیمار قارچی (عدم تلقیح (شاهد)، (a) . Libetella sp ، (b) Trichoderma longibrachiatum ، Piriformospora indica (c) ، ab ، ac ، bc و (abc) بود. نتایج نشان داد تیمارهای جداگانه قارچ a ، c وتلفیقی ab ، ac ، bc و abc موجب افزایش به ترتیب حدود ۵، ۲۳، ۱۸، ۱۹، ۴ و ۱۴ درصدی میزان کلروفیل α در رقم شیرودینسبت به عدم تلقیح گردید. به علاوه تمام تیمارهای قارچی مورد استفاده در آزمایش و کاربرد همزمان آن ها میزان کلروفیل bرا به ترتیب حدود ۳۱، ۶۴، ۱۰۶، ۷۵، ۱۱۷، ۴۲ و ۹۰ درصد و کلروفیل a+b را حدود ۸، ۲، ۳۲، ۲۴، ۳۰، ۸ و ۲۲ درصد نسبت به عدم تلقیح در رقم شیرودی افزایش داد. در مقایسه، رقم کیفی هاشمی پاسخ مثبتی به این همزیستی نشان نداد. در مجموع،نتایج نشان دهنده ی اثر مثبت قارچ های همراه ریشه بر بهبود رنگیزه های فتوسنتزی برنج رقم شیرودی بود که در این بین قارچP. indica و کاربرد همزمان آن با Libetella sp. بهترین نتیجه را به دنبال داشت.

برنج، تریکودرما، رنگیزه های فتوسنتزی، قارچ همراه ریشه