عبداله جوانمرد - دانشیار گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه
محمد حقانی نیا - دانشجوی دکتری اگروتکنولوژی اکولوژی گیاهان زراعی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه
فریبرز شکاری - استاد گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه

به منظور بررسی اثر حاصلخیز کننده های مختلف خاک بر کمیت و کیفیت روغن آفتابگردان در سطوح مختلف آبیاری،پژوهشی بهصورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغهاجرا گردید. نتایج نشان داد بیشترین درصد روغن (۴۳/۴۶ درصد) و عملکرد روغن (۱/۹۴ در هکتار) در آبیاری مطلوب (۸۵ درصد ظرفیت مزرعه ای) و در تیمار کودی ۱۰ تن در هکتار ورمی کمپوست+ کود زیستی بیوسوپر+ ازتوباکتر+ ۸۱ درصد کودشیمیایی حاصل شد. تنش رطوبتی موجب افزایش میزان اولئیک اسید و استئاریک اسید و موجب کاهش میزان لینولئیک اسیدشد. بطوریکه بیشترین میزان اولئیک اسید و استئاریک اسید در آبیاری ۵۵ درصد ظرفیت زراعی و کمترین میزان اولئیک اسیدو استئاریک اسید در آبیاری ۸۵ درصد ظرفیت زراعی حاصل شد. همچنین بیشترین میزان لینولئیک اسید در آبیاری ۸۵ درصدظرفیت زراعی و کمترین میزان لینولئیک اسید در آبیاری ۵۵ درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. بنابراین به نظر می رسد برایافزایش عملکرد کمی و کیفی گیاه آفتابگردان می توان از روش های تغذیه تلفیقی کودهای آلی، زیستی و شیمیایی استفاده کرد.

اسید اولئیک، تنش خشکی، درصد روغن، کود آلی