وحید باباخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد آگروتکنولوژی، گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
عنایت اله توحیدی نژاد - گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
غلامرضا خواجویی نژاد - گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
جلال قنبری - گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه شهید باهنر کرمان

در این آزمایش مزرعه ای که در طول فصل رشد ۱۳۹۹ جهت ارزیابی تاثیر سیستم کشت مخلوط شنبلیله و شوید (نسبت هایکشت ۰:۱۰۰، ۲۵:۷۵، ۵۰:۵۰، ۷۵:۲۵ و ۱۰۰:۰ بر اجزای عملکرد و عملکرد دانه شوید انجام شد، سه میزان کود آلی (عدم کاربرد: شاهد، ۵۰ و ۱۰۰ درصد کود دامی)، در شرایط تلقیح و عدم تلقیح با باکتری های تثبیت کننده نیتروژن مورد بررسیقرار گرفتند. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد چتر بارور در بوته از نسبت های پایین و متوسط شوید و تعداد دانه در بوته ازنسبت های متوسط شوید در الگوی کشت حاصل شد. همچنین کود دهی ۱۰۰ درصد تعداد دانه در بوته را به خصوص درشرایط تلقیح با باکتری افزایش داد که نتیجه افزایش تعداد چتر بارور و کاهش تعداد چترهای نابارور بود. در مقابل وزن هزاردانه با تلقیح با باکتری در مقایسه با عدم تلقیح و در شرایط کود دهی ۱۰۰ درصد نسبت به سایر سطوح کود دهی به طورمعنی داری کاهش یافت. تغییرات در تعداد دانه منجر به افزایش ۲۲ درصدی عملکرد دانه در شرایط تلقیح با باکتری نسبت بهعدم تلقیح شد. همچنین، بیشترین عملکرد دانه شوید از تیمار کود دهی ۱۰۰ درصد و نسبت های بالای کشت شوید (۱۰۰ و۷۵ درصد شوید در الگوی کشت) حاصل شد.

باکتری های محرک رشد، شوید، کود دامی، گیاه دارویی، نسبت کشت