زهره صیادپور - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
فریبرز درتاج - استاد، گروه روان شناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
علیرضا کیامنش - استاد، گروه روانشناسی تربیتی و شخصیت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

پژوهش حاضر، با هدف بررسی نقش حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی در فرسودگی تحصیلی صورت گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش را دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تهران، تشکیل میدادند. از این جامعه، ۳۹۳ دانشجو با روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند و به پرسشنامه های سیاهه فرسودگی تحصیلی (نسخه دانشجویان) (شافلی و دیگران، ۲۰۰۲)، مقیاس رضایت از زندگی (دینر و دیگران، ۱۹۸۵) و مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده (زیمت و دیگران، ۱۹۸۸) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش آماری رگرسیون تحلیل شدند. نتایج نشان دادند حمایت اجتماعی (۱۳۱/۰- =β،۰۲۰/۰≥ P) و رضایت از زندگی تاثیر معکوس و معنادار (۲۹۳/۰- =β، ۰۰۰/۰≥ P) بر فرسودگی تحصیلی دارند. همچنین یافتهها نشان دادند حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی در مجموع، ۱۴ درصد واریانس فرسودگی تحصیلی را تبیین میکنند. با توجه به یافته ها، با افزایش میزان حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی فرسودگی تحصیلی کاهش مییابد. بنابراین حمایت دانشجویان از سوی خانواده، دوستان و محیط آموزشی، همچنین بکارگیری راهبردهایی که موجب افزایش رضایت از زندگی میشود، میتواند فرسودگی تحصیلی دانشجویان را که عامل مهمی در ترک تحصیل محسوب میشود، کاهش دهد.واژههای کلیدی: حمایت اجتماعی، رضایت از زندگی، فرسودگی تحصیلی

حمایت اجتماعی, رضایت از زندگی, فرسودگی تحصیلی