عباسعلی ناصریان - فردوسی
رضا ولی زاده - فردوسی
محمد رضا نصیری - فردوسی

تعداد بیست و هشت راس بره ماده بلوچی با میانگین سن ۳/۲ ± ۹/۱۴ هفته و وزن ۶/۴ ± ۳/۲۶ کیلوگرم از جیره های با یا بدون پیه، بر پایه دانه ذرت یا جو، در قالب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل ۲×۲ به مدت ۹ هفته تغذیه شدند. مصرف جیره های آزمایشی اثری بر میانگین خوراک مصرفی بره ها نداشت، اگرچه افزایش وزن روزانه و بازدهی خوراک در هفته های ۴ تا ۸، تحت تاثیر اثر تداخل چربی × غله قرار گرفت و در تیمار لیپوژنیک-ذرت بالاترین مقدار بود. افزودن پیه به جیره، به ترتیب سبب افزایش و کاهش غلظت کلسترول و گلوکز سرم بره ها در طول دوره آزمایش شد. درحالی که، غلظت انسولین و نسبت گلوکز: انسولین، تحت تاثیر اثر غله قرار گرفته، در تیمارهای جو در مقایسه با ذرت، به ترتیب افزایش و کاهش یافت. در بره های تغذیه شده با جیره های لیپوژنیک در مقایسه با جیره های گلوکوژنیک، غلظت پایه گلوکز کاهش و غلظت پایه کلسترول و آسپارتات آمینوترانسفراز افزایش یافت. ازطرفی، غلظت پایه اسیدهای چرب استریفیه نشده سرم و شاخص کمی حساسیت انسولینی تحت تاثیر اثر تداخل چربی × غله قرار گرفته و شاخص حساسیت انسولینی به طور معنی دار با بازدهی خوراک همبستگی مثبت نشان داد. به نظر می رسد غلظت چربی و کمیت و ماهیت منبع نشاسته ای جیره، عواملی هستند که می توانند بر فراسنجه های حساسیت انسولینی نشخوارکنندگان اثرگذار باشند. همچنین، به نظر می رسد جیره هایی که نسبت مطلوبی از چربی و نشاسته را فراهم کنند، بتوانند سبب بهبود بازدهی و وضعیت انرژی حیوان شوند.

بازدهی خوراک, پیه, جو, حساسیت انسولینی, ذرت