رضا ولی زاده - دانشگاه فردوسی
مهدی محمودی ابیانه - دانشگاه بوعلی سینا
رضا گنجوی - دانشگاه بیرجند

در این مطالعه ترکیب شیمیایی و مقدار تولید گاز و قابلیت هضم آزمایشگاهی گیاه کوشیا گونه Kochia scoparia آبیاری شده تحت شش سطح شوری تعیین گردید. گیاه کوشیا با آب حاوی سطوح شوری، ۱۰، ۲۰، ۳۰، ۴۰، ۵۰ و ۶۰ دسی زیمینس بر متر آبیاری شد و با نمونه شاهد (بدون تنش شوری) مقایسه گردید. شوری به صورت تدریجی در طول رشد اعمال شد (۲ دسی زیمینس بر متر در هر آبیاری). میزان NDF در گیاه کوشیا در تیمار بدون تنش شوری (شاهد) به صورت معنی داری (۰۵/۰>P) از تیمارهای تحت سطوح مختلف شوری بالاتر بود. درصد پروتئین خام در تیمار شاهد (۱۱%) به صورت معنی داری (۰۵/۰>P) کمتر از تیمارهای تحت تنش شوری بود. در آزمایش تولید گاز، بالاترین نرخ تولید گاز (۰۵/۰>P) در تیمار شاهد مشاهده گردید. قابلیت هضم به روش آزمایشگاهی با بالارفتن سطح تنش شوری افزایش یافت. این مطالعه نشان داد که با افزایش تنش شوری کیفیت گونه کوشیا بهبود یافت، لذا توجه به کشت چنین گیاهی می تواند منجر به تولید علوفه نسبتا مناسبی برای بسیاری از مناطق خشک و نیمه خشک ایران که همزمان تحت تنش شوری با درجات مختلف نیز هستند باشد.

ترکیب شیمیایی, تولید گاز, شوری, قابلیت هضم, کوشیا