مجید محمودعلیلو - گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
راضیه پاک - دانشجو دکترای روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
اعظم قرآنی - دانشجو کارشناسی ارشد روانشناس بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
فاطمه قاسمی طابق - دانشجو کارشناسی ارشد روانشناس بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
سحر ترابی زنوز - دانشجو کارشناسی ارشد روانشناس بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
زهره فصل بهار - دانشجو کارشناسی ارشد روانشناس بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

خودکشی یکی از مسائل جدی روانی و اجتماعی است و به عمل خاتمه دادن عمدی به زندگی گفته می شود؛ مشروط بر اینکه به میل خود فرد و به دست خود او صورت گیرد. در واقع، پدیده خودکشی به دو صورت افکار خودکشی و رفتارهای خودکشی وجود دارد. افکار خودکشی اشاره به فکر یا برنامه ریزی به انجام رفتاری دارد که به زندگی فرد پایان می دهد. خودکشی پدیده ای است که عوامل مختلفی در پیدایش آن نقش دارند. از عوامل مهم می توان به وضعیت اقتصادی، فرهنگ و ویژگی شخصیتی افراد اشاره کرد. در این مبحث به طور خلاصه به برخی از عوامل خطر برای افکار خودکشی و همچنین عوامل محافظتی پرداخته شده است. روش در این بررسی مرور روایتی است و برای جستجوی مقالات از کلیدواژه های خودکشی، عوامل خطر خودکشی، افکار خودکشی، کرونا و خودکشی استفاده شده است. برای یافتن مقالات پایگاه های اطلاعاتی فارسی و انگلیسی معتبر نظیر نورمگز، ایرانداک، SID، Google Scholar، Science Direct جستجو شده است. در طی این جستجو تعداد ۲۰۰۰ مقاله در خصوص خودکشی یافت شد که از بین آنها ۲۰ مقاله انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتیجه این بررسی به نظر میرسد که تعامل پیچیده ای بین عوامل خطر خودکشی وجود دارد که افراد را به سمت افکار خودکشی میکشاند. به عبارتی، مجموعه ای از عوامل زیستی، روانی و اجتماعی فرد را مستعد خودکشی میکند. بنابراین بهتر است از رویکرد زیستی، روانی و اجتماعی برای امر مداخله کمک گرفته شود.

خودکشی، عوامل خطر، عوامل محافظتی، کرونا ویروس