یگانه خسروی - دانشجوی کارشناسی ارشد سیستم های اطلاعات مکانی دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران
فرهاد حسینعلی - استادیار گروه مهندسی نقشهبرداری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی، تهران، ایران
مصطفی آدرسی - استادیار گروه ژئوتکنیک، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی، تهران، ایران

تصادفات جاده ای از عوامل بسیار مهم مرگ ومیر و صدمات شدید جانی و مالی در سراسر جهان به شمار می آید و آثار سنگین اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آن جوامع بشری را به شدت مورد تهدید قرار داده است. ایران نیز از این قاعده مستثنا نیست و میزان تصادفات جاده ای آن از متوسط جهانی بیشتر است. ازاین رو بررسی آمار تصادفات جاده ای و شناسایی مناطق پرخطر اهمیت زیادی در جلوگیری از بروز تصادفات در مکان های مشابه دارد. داده های مورداستفاده در این تحقیق داده های ۵ ساله محور ده بالا-طرزجان در استان یزد می باشد. به منظور شناسایی نقاط حادثه خیز جاده ده بالا از الگوریتم های خوشه بندی استفاده شده است. برای شناسایی نقاط حادثه خیز با استفاده از الگوریتم های K-means و K-medoids از تعداد ۹ خوشه با استفاده از شاخص دیویس-بولدین استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد تصادف در خوشه های شماره ۲ که در کیلومتر ۲ و ۳ جاده واقع هستند، رخ داده است. در مرحله بعد برای پیاده سازی Getis-Ord Gi* ابتدا با استفاده از تابع Collect Event به نقاط وزن داده شد و تابع موردنظر بر روی خروجی آن اعمال شد. نتایج حاصل از این تابع نشان داد که نقاط حادثه خیز در کیلومتر ۱ و ۲ جاده ده بالا واقع هستند. درنهایت با مقایسه نتایج و همپوشانی آن ها، کیلومتر ۲ این جاده به عنوان حادثه خیزترین مکان جاده مشخص شد. با بررسی تصادفات رخ داده در کیلومتر ۲ جاده ده بالا، میتوان نتیجه گرفت که عامل هندسه جاده نسبت به عامل روشنایی و وضعیت آب و هوا تاثیر بیشتری در بروز تصادفات در آن محل داشته است.

خوشه بندی، نقاط حادثه خیز، GIS، تصادفات جاده ای،تصادفات یزد