علیرضا وجدانی نقره ئیان - University of Neyshabur
فاطمه سرایی - University of Neyshabur
عطیه ابراهیمی خانکوک - University of Neyshabur

در این پژوهش به بررسی میزان معادل دز رسیده به نواحی حساس ناحیه سر و گردن در پروتون تراپی سرطان نازوفارنکس پرداخته شده است. برای این منظور، با استفاده از اطلاعات کلینیکی، یک تومور متوسط طراحی و درون فانتوم مرد بزرگسال ICRP جایگذاری شد. براساس داده های پزشکی، هشت جهت پرتودهی در اطراف گردن انتخاب شد. سپس با توجه به نوع و ضخامت بافت های قرار گرفته در مسیر پرتو در هر جهت، بیم مناسب طراحی گردید. از آن جایی که در مسیرهای تابش دهی دو نوع بافت نرم و استخوانی وجود دارند، ابتدا تاثیر وجود بافت استخوانی در جابه جایی قله براگ به دقت بررسی گردید. نتایج حاکی از آن است که به ازای اضافه کردن هر cm ۱ بافت استخوان در مسیر قله براگ به طور میانگین بین ۶/۰ تا cm ۸/۰ به عقب کشیده می شود. هم چنین نشان داده شد که میزان جابه جایی قله درنتیجه افزایش ضخامت استخوان به ازای هر انرژی از یک تابع درجه دوم تبعیت می کند. سپس با توجه به وسعت حجمی تومور و با استفاده از نتایج حاصل شده، پیوستار گسترده بیم پروتون بهینه برای هر مسیر تابش دهی طراحی گردید. هشت مسیر پرتودهی در این پژوهش درنظر گرفته شده و معادل دز نواحی مختلف سر و گردن در هر مسیر و در مجموع به ازای معادل دز درمانی تومور محاسبه گردید. نتایج نشان می دهند که در مجموع مغز و تیروئید بیش ترین معادل دز را دارند.

Nasopharynx, Proton therapy, Bragg Peak, SOBP, MCNPX code., نازوفارنکس, پروتون تراپی, قله براگ, پیوستار SOBP, کد محاسباتی MCNPX.