پریسا اخلاقی - Tabriz University of Medical Sciences
عطیه ابراهیمی خانکوک - University of Neyshabur
علیرضا وجدانی نقره ئیان - University of Neyshabur
کیهاندخت کریمی شهری - University of Birjand

تصویربرداری سی تی از سر یکی از روش های معمول تشخیصی می باشد که می تواند باعث کدورت عدسی و القای آب مروارید شود. القای آب مروارید از اثرات قطعی پرتو است که در اثر پرتوگیری ناحیه حساس عدسی با آستانه دز   Gy۰/۵ اتفاق می افتد. اخیرا میزان دز رسیده به نواحی مختلف چشم در تصویربرداری سی تی ناحیه سر برآورد شده است. در این پژوهش تاثیر استفاده از حفاظ بیسموت-پلی اورتان بر کاهش شار و افت دز اجزای چشم بررسی می شود. برای این منظور از مدل چشم با آناتومی واقعی استفاده شده است. پس از جایگذاری مدل درون سر فانتوم مرد بزرگسال ICRP، پرتوگیری تشخیصی سی تی توسط کد مونت کارلو MCNPX با سه ولتاژ ۸۰، ۱۰۰ و kVp ۱۲۰ شبیه سازی شده و دز و شار حجمی رسیده به نواحی مختلف چشم بدون حفاظ و با حفاظ بیسموت پلی اورتان با غلظت های مختلف محاسبه گردید. در نهایت با بررسی نتایج به دست آمده و در نظر گرفتن سایر ملاحظات، حفاظ بیسموت پلی اورتان با غلظت %۲۰ به عنوان انتخابی مناسب معرفی شد. نتایج نشان می دهد با استفاده از این حفاظ، در ولتاژ ۸۰، ۱۰۰ و kVp ۱۲۰ دز اجزای چشم به ترتیب تا حدود ۷۰، ۶۵ و ۶۰ درصد کاهش می یابد.  

CT examination, Eye model, Dosimetry, Cataract, Polyurethane composite shields, تصویربرداری سی تی, مدل چشم, دزسنجی, آب مروارید, حفاظ کامپوزیتی پلی اورتان