عبداله رشیدزاده - دکترای تخصصی روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی ، دانشگاه تبریز، ایران
رحیم بدری - استاد، گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی ، دانشگاه تبریز، ایران
اسکندر فتحی آذر - استاد، گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی ، دانشگاه تبریز، ایران
تورج هاشمی - استاد، گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی ، دانشگاه تبریز، ایران

هدف: هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی­آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان­فراشناختی برمولفه­های هیجانات مثبت و منفی تحصیلی دانش­آموزان دوره دوم متوسطه شهرتبریز بود.روش­ ها: روش پژوهش حاضر، نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه­آماری این پژوهش شامل تمامی دانش­آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان­تبریز در سالتحصیلی ۹۸-۹۷بود. به همین منظور تعداد ۸۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش( ۴۰نفر) وکنترل ( ۴۰نفر) اختصاص یافتند. شرکت کنندگان گروه آزمایش طی دوازده جلسه­ی  ۹۰دقیقه­ای تحت آموزش راهبردهای خودگردان فراشناختی  قرار گرفتند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه هیجانات تحصیلی پکران، گوئتز و فرینزل جمع­آوری شد و با آزمون آماری تحلیل­کوواریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ­های حاصل ازآزمون­کوواریانس نشان دادکه ۷۵ درصد واریانس نمرات پس­آزمون گروه­آزمایش، ناشی ازتاثیر آموزش راهبردهای خودگردان فراشناختی بر مولفه های هیجانات مثبت و منفی تحصیلی است و آموزش راهبردهای خودگردان فراشناختی بر مولفه های هیجانات مثبت و منفی اثربخشی معنی داری داشته است ( ۰۰۱/۰p<).نتیجه­ گیری: می­توان نتیجه گرفت که آموزش راهبردهای خودگردان فراشناختی بر افزایش هیجانات مثبت تحصیلی(امید، لذت وفخر ) و همچنین برکاهش و تعدیل ابعاد هیجانات منفی تحصیلی(خشم، اضطراب، شرم، ناامیدی و خستگی) موثر بوده است.

یادگیری خودگردان, فراشناخت, هیجانات مثبت و منفی تحصیلی