علی اکبر جهاندیده - دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزش، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی. تهران، ایران.
هادی روحانی - استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران.
حمید رجبی - استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
محمد شریعت زاده جنیدی - استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران

هدف: آدیپوسیتوکین ها نقش مهمی در کنترل هومئوستاز انرژی و فرآیندهای متابولیکی مختلف مربوط به چاقی دارند. لذا، هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر ۸ هفته تمرین ورزشی ترکیبی بر سطوح لپتین و آدیپونکتین پلاسمای پسران چاق بود. روش شناسی: ۴۰ پسر چاق (۴۶/۰ ± ۷/۱۲ ساله، با وزن ۱۹/۱۰ ± ۴۶/۷۸ کیلوگرم، قد ۱۶/۸ ± ۷/۱۶۱ سانتی متر و چربی بدن ۳۰/۴ ± ۰۴/۳۳ درصد) به دو گروه تمرین ورزشی ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین ترکیبی در یک برنامه ترکیبی هوازی (۳۰ دقیقه) و مقاومتی (یک نوبت از ۷ حرکت مقاومتی)، ۳ جلسه در هفته برای ۸ هفته شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ فعالیت ورزشی منظمی نداشتند و به فعالیت های معمول روزانه خود ادامه دادند.  قبل و پس از برنامه تمرین ورزشی، توده بدن، چربی بدن، سطوح لپتین، آدیپونکتین پلاسما اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از تی مستقل و تی زوجی مقایسه شدند. یافته ها: مقایسه بین گروهی نشان داد که درصد چربی بدن (۴۲/۰ = P)، وزن بدن (۸۸/۰ = P) و سطح پلاسمایی لپتین (۰۶۵= P) پس از تمرینات ورزشی ترکیبی تغییر معنی داری نداشت؛ با این حال، سطح آدیپونکتین پلاسما ( ۰۰۱/۰ = P) و نسبت آدیپونکتین به درصد چربی بدن (۰۱۴/۰ = P) در پاسخ به تمرین ورزشی ترکیبی افزایش معنی داری داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که ۸ هفته تمرین ورزشی ترکیبی سطح آدیپونکتین پلاسما را در چاقی دوران کودکی افزایش می دهد. بعلاوه، فعالیت بدنی منظم بدون تغییرات همزمان در سطح ترکیب بدن، تاثیر معنی داری بر سطح لپتین نداشت.

چاقی, فعالیت ورزشی, لپتین, آدیپونکتین