ساره نیک ابادی - دانشجوی دکتری، گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
حسین ذبیحی - دانشیار، گروه شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
آزاده شاهچراغی - دانشیار، گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مقدمه: این تحقیق به بررسی تاثیر ابعاد و چیدمان فضایی اتاق های بستری بر بهبود بیماران با رویکردی میان دانشی در تحلیل محیط میتنی بر علوم داده پرداخت. روش پژوهش: پژوهش حاضر به روش ترکیبی (Mixed method) از مرور شواهد مطالعات پیشین و کدنویسی در محیط برنامه نویسی پایتون انجام گرفت. داده های تحقیق شامل مشخصات دموگرافیک، شرح حال بیماران و ویژگی های محیطی بود که از طریق سیستم HIS بیمارستان (Hospital Information System)  و مشاهده میدانی گردآوری شد. این مطالعه به صورت مقطعی در سال ۹۸ و با حجم نمونه ۳۳۰ بیمار در بیمارستان امید انجام شد. همبستگی داده ها از طریق ترسیم نقشه های حرارتی و آزمون مجذور کای با سطح معنی داری (α < ۰.۰۵) سنجیده شد. یافته ها: بر اساس آزمون Chi-squared دو ویژگی شامل تعداد تخت ها و چشم انداز قابل مشاهده از پنجره با مدت بستری بیماران همبسته بودند. هم چنین طبق نقشه حرارتی فاصله اتاق ها از ایستگاه پرستاری و ورودی بخش به ترتیب با مقادیر همبستگی ۰.۶۹ و ۰.۷۶ در مقایسه با وسعت اتاق ها با مقدار همبستگی۰.۵ ارتباط بیشتری با مدت بستری بیماران داشتند. تاثیر طول اتاق نسبت به عرض آن به ترتیب با مقادیر همبستگی ۰.۵۲ و ۰.۴۸ بیشتر بود. میان دو ویژگی های راست یا چپ دست بودن و هم چنین موقعیت تخت ها نسبت به پنجره با مدت بستری بیماران ارتباط معناداری یافت نشد. نتیجه گیری: نتایج کلی تحقیق تاثیر چیدمان محیط بر بهبود بیماران را تایید کرد. هم چنین این تحقیق گامی در توسعه حوزه طراحی مبتنی بر شواهد ارائه کرد.

چیدمان فضایی, طول مدت بستری, اتاق بیمار, تحلیل داده, طراحی مبتنی بر شواهد