محمد بهزادپور - استادیار و عضو هیئت علمی تماموقت گروه معماری دانشگاه فنی مهندسی واحد هشتگرد، دانشگاه آزاد اسلامی، هشتگرد، ایران.
سیدحسن حسینی - مربی و عضو هیئت علمی گروه عمران دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه رجاء قزوین، ایران.
پریا شاه محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، معماری، دانشگاه رجاء، قزوین، ایران.

در اوضاع ناکوک معماری قرن که پا از مدرنیته فراتر رفته و آثارمعماری کشورمان مهجور از طبیعت شده است، فضای معماری۵ دین اسلام (مسجد(۱ میبایست سردمدار تغییر در جوامع اسلامی باشد؛ بدین معنا که بدوا تحول نماید و در انتها تاثیر گذارد.مسجد امروزه، دیگر جوابگوی انسان۵ فرا مدرن نیست؛ درواقع جذبه دلربای مساجد در گذشته، در آثار بی هویت دهر یافت نمیشود که بتوان آن را پشتوانه اصلی تعامل محیط طبیعی با انسان در راستای جذب مذهبی دانست. با آگاهی از تعامل پیوسته محیط۲ (طبیعی) و انسان و همچنین با دانش و مطالعاتی که صحه بر شفابخشی و انرژی۵ متحول کننده محیط میگذارد، میتوان به برآیند حاصله از تاثیر معماری بر انسان دست یافت؛ لذا خطیر است تا به وسیله اثربخشی محیط طبیعی بر کاربران۵ کاربری مذهبی، به وجه جذب افراد در کالبد معماری مذهبی اثر گذاشت که بعد تاثیرگذاری۵ جامعه شناختی۵ این باب نیز مثبت است. در راستای بررسی موضوع و مسئله پیش رو بایسته است جایگاه طبیعت در معماری مساجد به عنوان هدف مورد امعان قرار گیرد؛ با ضمیمه این پرسش که چگونه میتوان فرآیند تاثیرگذاری معماری۵ عجین با طبیعت را در حیطه فضای عبادی به گونه ای وارد نمود که ربایش و جذب افراد را در پی داشته باشد؟ پژوهش حاضر نوعی بررسی توصیفی از بعد هدف است که ماهیتی کیفی دارد؛ به تکمیل آنکه انجام آن پیمایشی و جمع آوری اطلاعات پژوهش نیز کتابخانه ای ومیدانی است.

مسجد، ربایش محیط، طبیعتگرایی، شایستگی محیط.