محیا حسنی مرند - دانش آموخته ی کارشناسی مهندسی شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران.

فضای سبز یک عامل کلیدی در زندگی انسان است، به ویژه در مناطق شهری که با ساختمان و تراکم جمعیتی بالا روبه رو هستند. انسان که جزء جدایی ناپذیر این محیط است، به طور خودآگاه و یا ناخودآگاه، در هر لحظه با آن ارتباط دارد و از محیط تاثیر می پذیرد و به صورت متقابل بر آن تاثیر می گذارد. ما بدون این که بدانیم، بی توجه به محیط اطرافمان، از کنار آن ها رد می شویم و متوجه این تاثیرات در طول زمان نمی شویم. شهرهای مدرن امروزی این سبک زندگی سریع را بر ما القا کرده اند. این در حالی است که با افزایش مناطق شهری، تقاضای انسان برای بهبود کیفیت زندگی شهری نیز در حال افزایش است. پژوهش حاضر سعی دارد تا با ارائه راهکارهایی برای طراحی محیط، با کاهش سرعت افراد، به نوعی طراحی که امکان درک بهتر محیط را برای کاربر فراهم می کند، دست یابد. در همین راستا با بررسی بوستان ولیعصر تبریز به عنوان بوستانی که در سال های اخیر با کاهش فعالیت روبه رو شده است، با متغیرهایی چون تعداد، تنوع و چگونگی شکل گیری و سازماندهی قرارگاه های رفتاری، به شناسایی این الگوها و کیفیت های محیطی موثر بر آن ها، و به طور خاص ویژگی های فضا و نوع تاثیر آن بر رفتار و استفاده کاربران بر اساس دیدگاه آن ها، پرداخته می شود تا بتوان در راستای ارائه راهکارهای بازطراحی کارآمدتر، متناسب با نیازها و الگوهای رفتاری کاربران به پاسخ دهندگی و مطلوبیت هر چه بیش تر قرارگاه های رفتاری دست یافت. روش پژوهش به صورت میدانی با رویکرد توصیفی- تحلیل، از طریق مشاهده مستقیم قرارگاه های رفتاری در فواصل زمانی معین می باشد که به صورت تصاویر و نقشه ارائه شده اند. با مطالعه عوامل موثر بر الگوهای رفتاری و ارائه راهکارهایی در این جهت، ابتدا سعی بر کاهش و جلوگیری از اختلال عملکرد بوستان و سپس افزایش پاسخ دهندگی و استفاده کاربران از بوستان ها و به خصوص بوستان ولیعصر در دل زندگی شهری، برای زندگی سالم تر شده است.

الگوی رفتاری، رفتار، قرارگاه رفتاری، فضای سبز شهری، روانشناسی محیطی، بوستان ولیعصر تبریز