سجاد رضائی - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، موسسه آموزش عالی پویش، قم، ایران.
سیدمحمد ظهوری - کارشناسی ارشد مهندسی عمران-راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران، موسسه آموزش عالی علاالدوله سمنانی، گرمسار، ایران.

بتن غلتکی، بتنی با اسلامپ (کارایی) صفر است که برای ساخت رویه های راه کاربرد دارد. مزایای عمده این نوع روسازی ها که سبب برتری آن نسبت به روسازی های آسفالتی و بتنی معمولی گردیده است، مواردی چون اجرای سریع و آسان، هزینه های اجرایی کم، مصرف کمتر سیمان و مقاومت زیاد آن در شرایط آب و هوایی مختلف باعث گسترش این روسازی عمدتا به علت بحران نفتی دهه۷۰ میلادی بوده که باعث افزایش هزینه های اجرای روسازی آسفالتی درسطح جهان شده است و کشورهای بسیاری استفاده از آن را برای راه های نظامی و نواحی صنعتی، زمین های فرودگاهی و نیز جاده ها آغاز نموده اند. روشهای مختلفی برای طرح اختلاط مخلوط های بتن غلتکی روسازی ارائه شده است. این روشها را می توان به دو دسته کلی طرح اختلاط با استفاده از آزمایش های روانی بتن (روش بتنی)-طرح اختلاط با استفاده از آزمایش های تراکم خاک (روش تراکمی) تقسیم بندی نمود. بر اساس تجربیات قبلی، روش های مختلف طرح اختلاط، جواب های مختلف و گاها بسیار متفاوتی را نتیجه می دهند. این امر باعث بلاتکلیفی می شود. در این تحقیق طرح اختلاط بتن غلتکی به دو روش بتنی و تراکمی بر روی مصالح مشخص ارائه شده و نتایج مقاومت نمونه های مربوطه با یکدیگر مقایسه می شوند. نتایج این پژوهش نشان می دهد، در تعیین طرح اختلاط برای مخلوط بتن غلتکی، روش بتنی اصلاح شده (VeBe) نتایج واقع بینانه تری از مقاومت مشخصه با مغزه های حاصل از بتن مورد بهره برداری نسبت به روش تراکمی دارد و به لحاظ شرایط، هماهنگی بهتری با ساختار بتن ارائه می دهد.

روسازی بتنی، بتن غلتکی، طرح اختلاط، روش بتنی، روش تراکمی.