محمدهادی منصور لکورج - عضو گروه مردم شناسی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی ، تهران. ایران
نسترن دادخواه - دکتری مردم شناسی، تهران. ایران رس
جلال یوسفی - مدرس دانشگاه و پژوهشگر مطالعات توسعه و مسایل اجتماعی تهران. ایران

در این مقاله با استفاده از ضرب‎المثل‎های محلی، برخی از سویه‎ها و بازنمایی‎های فرهنگی موجود در استان مازندران را مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. ضرب‎المثل از دیرباز در مطالعات مردم‎شناسی به عنوان عنصری فرهنگی ، سوژه‎ای ناب برای فهم فرهنگی قلمداد می‎شده است. برای رسیدن به این امر، با حضور در میدان تحقیق، ابتدا برخی از ضرب‎المثل‎های مازنی گردآوری شده و سپس در مرحله بعدی با استفاده از روش تحلیل محتوی کیفی، اقدام به تحلیل این ضرب‎المثل‎ها گردید. برای دست‎یابی به تحلیل‎های مردم‎شناسانه از برخی از نظریات موجود در انسان‎شناسی مانند نظریه فرهنگ و شخصیت و کارگردگرایی استفاده گردید. این نظریات به نقش ضرب المثل به-عنوان یک عنصر فرهنگی در جامعه، کارکرد و جایگاه آن در کلیت فرهنگی می‎پردازند. نتایج پژوهش نشان می دهد که از طریق ضرب المثل ها، برخی از برداشت های فرهنگی مردم مازندران مانند تقدیرگرایی، سرنوشت گرایی، بی اطلاعی حاکم، سرزنش مال اندوزان و طماعان، و ضرورت توجه به فقرا در قالب همین ضرب المثل ها بیان گردیده و مردم مازندران، از طریق این ضرب‎المثل‎ها به بیان این آسیب‎ها و پدیده‎های فرهنگی موجود در تاریخ اجتماعی خود پرداخته‎اند.

ضرب‎المثل، فولکلور، عنصر فرهنگی، بازنمایی، ادبیات شفاهی.