جهانگیر فقهی - عضو وابسته فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران و استاد دانشگاه تهران
مرتضی تاری پناه - دانشگاه تهران
مقداد جورغلامی - عضو مدعو فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران و استاد دانشگاه تهران

توسعه گردشگری در منطقه های مستعد گردشگری امروزه یکی راه های کاهش فقر، مهاجرت، دشواری های اجتماعی و اقتصادی است. طبیعت گردی در میان گونه های مختلف گردشگری جایگاه ویژه ای دارد و در دو دهه اخیر رشد قابل توجهی داشته است. در این پژوهش، ابتدا توان تفرجی منطقه های پارک ملی بمو و تنگ بستانک (بهشت گمشده) در استان فارس با استفاده از روش مخدوم ارزیابی و پس از آن با استفاده از روش ارزشیابی اجتماعی- اقتصادی کلاوسون نیازها و تقاضای تفرجی این منطقه ها بررسی شد. نتیجه ارزیابی تقاضای تفرجی نشان داد که بیشتر مردم مکان های دارای جاذبه های طبیعی را برای تفرج انتخاب می کنند، ۳/۶۳% از بازدیدکنندگان پارک ملی بمو و ۵/۷۱% از بازدیدکنندگان بهشت گمشده چنین نظری داشته اند. در این دو منطقه امکان دسترسی با خودرو شخصی باید فراهم باشد. بهار و تابستان پرطرفدارترین فصل های بازدید از این منطقه ها است. تامین امکان های زیرساختی به صورت همگن با طبیعت، مورد درخواست حدود ۹۰% از بازدیدکنندگان در هر دو منطقه است و آن ها حاضرند برای تامین این خدمات و افزایش امکان و کیفیت آن ها مبلغی را به عنوان هزینه پرداخت کنند و حفاظت و مشارکت در حفظ و احیای منظرهای طبیعی از جمله علاقه های افراد درباره این دو منطقه است. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که مردم از جاذبه های گردشگری طبیعت به شرطی استقبال می کنند که همراه با تامین خدمات و نیازهای بوم گردان باشد؛ آن ها نیز به طور متقابل نسبت به حفظ طبیعت اقدام می-کنند.

تفرج, روش مخدوم, طبیعت گردی, گردشگری