علیرضا بیرجندی - دانشجوی دکتری حقوق عمومی دانشگاه تهران

بیمه نوعی خدمت است و مانند همه کالاها و خدمات دارای بازار است. بازار بیمه به دلیل ویژگی های خاصی که دارد دربردارنده سه رکن خریدار، فروشنده و تنظیم گر می باشد. تنظیم به منظور شناسایی موارد ی که بازار در آن با شکست مواجه می شود و نظارت به قصد کنترل کردن نارسایی های ناشی از موارد مذکوراعمال می گردند. به همین جهت، هر دولتی با توجه به شرایط و امکاناتی که دارد روش ها و ابزارهایی را برای تنظیم و نظارت بر بازار بیمه به کار می برد، در ایران نیز پس از خصوصی سازی بازار بیمه، جهت تنظیم و نظارت در بازار بیمه از روش کنترل و دستور استفاده می گردد. درا ین راستا تنظیم و نظارت کارا و موثر بر صنعت بیمه همراه با گسترش رقابت به منظور جلوگیری از انحرافات که می تواند ضربات جدی به صنعت وارد کند ، یکی از چالش های اساسی صنعت بیمه کشور است . مقاله حاضر به بررسی ساختار تنظیم گری بیمه مرکزی با تاکید بر بیمه شخص ثالث پرداخته است. و در پی پاسخ به سوالات: تنظیم و نظارت در ایران چگونه است؟ دولت از چه روش و ابزاری برای این کار استفاده می نماید؟ و از نظر خبرگان این روش و ابزار دارای چه جایگاه از اهمیت و عملکرد است؟ نتایج نشان می دهد ابزارها و روش های آشکار سازی، نقدینگی، تهدید به تعقیب، اقدامات پرداخت.و شکایت مشتریان دارای عملکرد بالایی هستند و باید مورد توجه قرار گیرند.

تنظیم گری، بیمه مرکزی، شخص ثالث