زهرا عسگری زاده - دانشجوی دکتری رشته برنامه ریزی شهری و منطقه ای، گروه شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس
مجتبی رفیعیان - عضوهیات علمی دانشگاه تربیت مدرس گروه شهرسازی
هاشم داداش پور - دانشیار دانشگاه تربیت مدرس

 سازمانهای مرتبط با مدیریت بحران با شناخت نحوهی ادراک ریسک مردم، عوامل موثر بر آن و چگونگی تاثیرگذاری ادراک بر رفتارهای کاهش ریسک، برنامهها و تصمیمات مدیریتی خود را در راستای این یافتهها تعریف میکنند و به مشارکت بالاتر مردم و تحققپذیری بیشتر برنامهها و تصمیمات این سازمانها کمک میکنند.   هدف این تحقیق شناسایی نقش ادراک ریسک بر رفتارهای کاهش ریسک زلزله از دیدگاه خانوارهای ساکن شهر تهران است. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و ابزار سنجش پرسشنامه، با حجم نمونهی ۲۶۷ مورد بوده است. برای آزمون تجربی مدل مفهومی، از مدل میانجیگری استفاده شد. در این مدل چنین فرض شده است که متغیرهای مستقل علاوه بر تاثیرگذاری به صورت مستقیم بر رفتارهای کاهش ریسک زلزله، از طریق متغیر میانجی ادراک ریسک نیز به صورت غیرمستقیم بر متغیر وابسته تاثیر میگذارند. مقدار میانجیگری با استفاده از آزمون سوبلتعیین شد. بر اساس نتایج ارتباط بین ادراک ریسک و رفتارهای عملی کاهش ریسک زلزله معنیدار نیست، درحالیکه بین ادراک ریسک و قصد رفتارهای کاهش ریسک زلزله در آینده رابطهی معنیداری وجود دارد. نتایج حاصل از بررسی اثرات غیرمستقیم از طریق جدول سوبل تست نشان داد که متغیر میانجی ادراک ریسک برای سه متغیر نیاز به محافظت، تعصبات خوشبینانه و کنترلپذیری نقش میانجی دارد (Sobel test<۰.۰۵) و برای سایر متغیرها، نقش میانجی ندارد (Sobel test>۰.۰۵). 

ادراک ریسک, رفتارهای کاهش ریسک زلزله, مدل میانجیگری, آزمون سوبل, تهران