عبداالله معتمدی - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی
زیبا برقی ایرانی - مربی و دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشگاه پیام نور
بهروز کریمی - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور

هدف پژوهش حاضر مقایسه ی اثربخشی سه شیوه ی آموزش مستقیم، آموزش به کمک کامپیوتر و آموزش ترکیبیبر کاهش مشکلات دانش آموزان دارای اختلال ریاضی در مقاطع سوم و چهارم دبستان است. جامعه ی آماری اینپژوهش، شامل دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم و چهارم دبستان شهر تهران است که دارای اختلال یادگیری۹۰ مشغول به - ریاضی هستند و به مراکز توانبخشی اختلال های یادگیری ارجاع داده شده اند و در سال تحصیلی ۹۱تحصیل بودهاند. تعداد ۲۰ نفر از دانشآموزانی که از طریق مصاحب هی بالینی، آزمون هوش وکسلر و آزموناستاندارد شده تشخیص اختلال ریاضی را دریافت کرده بودند، به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و سپس ایندانشآموزان به تصادف در چهار گروه پنج نفری جایگزین شدند. سه گروه آزمایش هر کدام به مدت ۱۲ جلسهدرهر هفته سه جلسه ۴۵ دقیقه آموزش خاص خود را دریافت نمودند و گروه کنترل نیز همان آموزش مرسوم درمرکز درمان اختلالات یادگیری ویژه را ادامه دادند. از هر چهار گروه پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد وسپس داده ها با استفاده از تحلیل واریانس تحلیل شد. نتایج این پژوهش نشان داد که برنامه آموزش مستقیم، آموزشدر کاهش مشکلات اختلالات ریاضی دانشآموزان موثر ( p=۰/ به کمک کامپیوتر و برنامه ترکیبی در سطح( ۰۵بودهاند. بر این اساس نتیجهگیری می شود که استفاده از روشهای آموزش مستقیم، آموزش به کمک کامپیوتر وروش ترکیبی میتواند در کاهش مشکلات دانشآموزان دارای اختلال ریاضی از روشهای سنتی مرسوم موثرترباشد.

اختلال ریاضی, آموزش مستقیم, آموزش به کمک کامپیوتر, آموزش ترکیبی