نیما رضانیا - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمی
صالح فرهادی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمی

کنوانسیون حقوق کودک ۱۹۸۹ تاکید دارد که دولتها باید در راستای منافع عالیه کودکان اقدام کنند . بر اساس این کنوانسیون هر کودک حقوق اساسی ویژهای شامل حق زندگی، حق نام و هویت، حق روابط خانوادگی و حق ارتباط با پدر و مادر حتی در صورت جدایی از آنها را دارد. امروزه علیرغم عضویت اکثر کشورها در کنوانسیون حقوق کودک، در مورد ماهیت فرزندخواندگی بین المللی، منافع عالیه فرزندخوانده و صلاحیت متقاضی فرزندخواندگی تشابهات و تفاوتهایی در بین کشورها وجود دارد. در تحقیق اخیر با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی با مرور مختصری بر موضوع فرزندخواندگی بینالمللی در قوانین جمهوری اسلامی ایران و انگلستان به این نتیجه میرسیم که علیرغم تفاوت در عنوان فرزندخواندگی و تحت تاثیراسناد بینالمللی، این کشورها تا حد زیادی بویژه در مورد فرزندخواندگی ساده یا ناقص، قواعد یکسانی را اتخاذ کرده اند، لیکن در مورد فرزندخواندگی بین المللی علیرغم پیشبینی قواعد معین در حقوق انگلستان این نهاد در حقوق ایران هنوز با سکوت قانونگذار روبروست. به نظر میرسد امکان پذیرش این نهاد در قوانین ایران با رعایت موازین اسلامی با درج راهکارهایی برای پذیرش پدرخوانده یا مادرخوانده مسلمان واجد شرایط برای کودکان بیسرپرست مسلمان و پدرخوانده یا مادرخوانده اهل کتاب واجد شرایط برای کودکان بیسرپرست اهل کتاب در چارچوب مقررات موجود و مصالح عالیه کودک وجود دارد.

فرزندخواندگی، کودکان بی سرپرست، حقوق ایران، حقوق انگلستان