فائزه شاه بوداغیان - دانشجوی ارشد مهندسی معماری،موسسه آموزش عالی مولانا، قزوین، ایران .
فهیمه میرزائی - دکترای تخصصی معماری، دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران

در سالهای اخیر به دلیل افزایش رشد جمعیت، همچنین توسعه شهرهای بزرگ همراه با جهشهای وسیع درنواحی پیرامونی آ نها میباشد. در پی این اتفاقات، فضای سبز شهری نیز در حال تخریب است بنابراین جهت عدم اشغال کمتر زمین، بلند مرتبه سازی در شهرهای بزرگ توسعه پیدا کرده است. اثربخشی فضای سبز بر تعاملات اجتماعی بیانگر ضرورت توجه به این موضوع در طراحی مجتمعهای مسکونی است. از جمله کارکردهای فضای سبز، افزایش تعاملات اجتماعی بین افراد میباشد. هدف پژوهش حاضر، افزایش کیفیت زندگی ساکنین از طریق بهبود کیفیت فضاهای اجتماع پذیر در مجتمع های مسکونی است و این باعث ایجاد پایداری اجتماعی خواهد شد. در این مقاله روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و روش تحقیق بصورت پیمایشی میباشد که با شناسایی عوامل تاثیر گذار و استفاده از پرسشنامه و نتایج آن در قالب نرم افزار Spss تدوین شده است. که ساختار اجتماعی فرهنگی -ساکنین، ساختار کالبدی فضایی و حالات روحی روانی تاثیر از فضا در ارتقاء تعاملات اجتماعی در میان ساکنان میباشد .به منظور جمع بندی نهایی مقاله از روش استدلال از نوع استقرایی بهره برده شده است.

اثر بخشی، مجتمع مسکونی، طبیعت، فضای سبز