Ahmad Zaganeh - Assistant Professor, Department of Human Geography, Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran.
Ali Shamaei - Associate Professor, Department of Human Geography, Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran.
Mohammad Soleimani Mehrenjani - Associate Professor, Department of Human Geography, Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran.
Gholam Reza Delavari - Ph.D Student, Department of Human Geography, Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran.

شهر به عنوان ارگانیسم زنده از اجزای مختلفی تشکیل شده است. این اجزاء در یک نظام بهم­پیوسته اهدافی را دنبال می­کنند. ساختار شهری جزئی از نظام فضایی شهر، می­تواند بر شرایط زندگی ساکنان و ویژگی­های زیسته­ی شهر تاثیر بگذارد. منطقه ۱ کلان­شهر تهران با توجه به موقعیت قرارگیری آن، در نگاه اول به نظر می­رسد از کیفیت کالبدی-فضایی شهری در وضعیت مناسب و شرایط زیست­پذیری مطلوبی برخوردار است؛ اما مطالعه­ی عناصر فضایی و کیفیت زیست­پذیری شهری نتایج متفاوتی ارائه داد. روش پژوهش اثباتی و راهبرد پاسخ به سوال پژوهش قیاسی بوده است. نوع پژوهش توصیفی-تحلیلی و روش جمع­آوری داده­ها به صورت کتابخانه­ای و میدانی بوده است. محدوده مورد مطالعه منطقه ۱ شهر تهران، در سال ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ و جامعه آماری جمعیت ساکن در این منطقه به تعداد  ۴۳۹۴۶۷ نفر بوده است. حجم نمونه ۳۸۷ نفر و روش نمونه­گیری به صورت طبقه­ای و تصادفی بوده است. روش تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آمار فضایی (تراکم کرنل، موران محلی، نسبت کاربری)، روش همپوشانی وزنی با AHP، روش میانگین، انحراف از معیار و آزمون T-Test و آزمون همبستگی پیرسون بوده است. نتایج حاصل نشان داد که از بین مولفه­های  کالبدی-فضایی، وضعیت دسترسی و دسترسی به خدمات عمومی بیش­ترین تاثیر در میزان زیست­پذیری محلات شهری در منطقه ۱ داشته است. همچنین مشخص شد که ساختار کالبدی نقش مهمی بر زیست­پذیری شهری داشته و باعث می­شود که میزان زیست­پذیری شهری تحت تاثیر قرار گیرد.

ساختار کالبدی-فضایی, پیوستگی فضایی, عناصر فضایی, زیست پذیری شهری, تهران.