یاسر موحدین - دانشجوی دکترای مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، ایران،
غلامحسین ناصری - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، ایران

عمده ترین هدف برنامه آموزشی، تربیت و آماده سازی فراگیران برای زندگی و انجام فعالیت های حرفه ای در جامعه است. جهت تحقق بخشیدن به اهداف و رسالت های آموزش عالی، انجام پژوهش های متعدد برای چگونگی بررسی و شناسایی نقاط ضعف و قوت برنامه درسی ضروری می باشد. ارزشیابی محتوای دوره های آموزشی به روش های مختلفی انجام می شود. مقایسه محتوای برنامه های درسی با یکدیگر از روش های مورد استفاده است. محتوای دوره آموزشی، مجموعه ای است که فرصت های برنامه ریزی شده ای را برای فراگیران فراهم می کند تا آن ها بتوانند از طریق یک رویداد تعاملی، یادگیری را تجربه کنند. رشته معماری تلفیقی از مباحث علوم انسانی، هنر و علوم فنی است و فرایندی محسوب می گردد که از طریق برنامه و نظامی مدون، افرادی را به عنوان کارشناس معماری تربیت می کند. از آغاز آموزش دانشگاهی معماری در ایران کمتر از صد سال می گذرد. این نظام دانشگاهی که ابتدا با تقلید از الگوی مدارس هنری فرانسه (بوزار) به وجود آمد و در مقاطع تحصیلی مختلف، جهت تربیت نقشه کش و معمار تعریف و جایگزین شیوه سنتی گردید. پرسش این پژوهش این است که واحدهای درسی رشته معماری در دانشگاه های ایران و خارج از کشور در چه حد از میزان کیفیت و مطابق با نیازهای روز جامعه تدوین شده و مشکلات حاضر به چه حوزه هایی مربوط اند؟ هدف از این پژوهش کیفی موردی، بررسی واحدهای درسی و اهمیت و جایگاه آنها است و با به کارگیری روش اسنادی، به مقایسه تطبیقی دروس مصوب وزارت علوم کشور با سه دانشگاه موفق خارج از کشور پرداخته می شود تا بدین لحاظ مشکلات و پیشنهادات مربوطه استحراج گردد. نتیجه این بررسی ها نشان می دهد که مباحث مطرح در دوره های آموزشی رشته معماری در کشور بعضا از جایگاه لازم برخوردار نبوده و بازنگری دروس در جهت هماهنگی با نیازهای روز جامعه ضروری به نظر می رسد.

بازنگری، برنامه درسی، مقایسه تطبیقی، رشته معماری.