مریم حق پناه - عضو هیات علمی گروه معماری، دانشکده مهارت و کارافرینی، واحد شیراز،دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

طبیعت دستاورد بهترین معمار یعنی خداوندگار است و اغلب برای معماران بهترین سرچشمه الهام بوده است. بشر در طول تاریخ از هنگام ی که سرپناه، مسکن، محل زیست، محل کار و یا هر نوع فضایی را ساخته و مورد بهره برداری قرار داده، همیشه عوامل طبیعی در این ساختار یک اصل مهم و اساسی برای او بوده اند. معماری انسان در این دوران تاریخی آگاهانه دو موضوع فرم و عملکرد را آشکارا در بر داشته است. به کارگیری فرم های طبیعی در معماری، نشانه گرایش انسان به آثار خلقت و تاثیرات آن است.هدف از بحث حاضر این است که بررسی گردد برای دست یابی به معماری هماهنگ با طبیعت آیا صورت برداری ظاهری از طبیعت به تنهایی برای معماری زیبایی به ارمغان می آورد؟ و چگونه می توان معماری زیبا با توجه به عملکرد خلق کرد؟ طبیعت در این زمینه چه روشی داده است؟ برای پاسخ به پرسش ها با مراجعه به و تعریف مفاهیم به بررسی کوتاهی در مورد بناهایی که در طراحی آنها طبیعت و عملکرد هم زمان مد نظر بوده اند و به استفاده ی ظاهری طبیعت اکتفا نشده است صورت پذیرفته است و در نها یت روش استدلال منطقی نحوه ی صحیح الگوبرداری از طبیعت عنوان گردیده است. نتایج تحقیق نشان می دهد پاسخ درست به عملکرد و برداشت صحیح از عملکردها موجبات زیبایی طرح را نیز فراهم می آورد.

زیبایی، طراحی معماری، طبیعت، عملکرد