اسفندیار جهانگرد - استادیار گروه اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی
علیرضا امینی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
علیرضا فرهادی کیا - کارشناس معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی
علاءالدین ازوجی - کارشناس معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی

بخش حمل و نقل جاده ای، یکی از بخش های پیشرو، با اهمیت و مزیت دار در کشور است. در صورت تغییر رویکرد آن به سمت ارتقای بهره وری می توان از منابع این بخش استفاده کاراتری داشت و به تحقق اهداف برنامه های توسعه پنج ساله رسید. این مقاله  شامل دو قسمت است که یکی محاسبه شاخص های بهره وری عمومی و اختصاصی و دیگری برآورد مدل بهره وری بخش حمل و نقل جاده ای است. در گام اول شاخص های بهره وری عمومی بخش حمل و نقل جاده ای در دوره ۱۳۷۲-۱۳۸۶ محاسبه می شود. در گام دوم الگوی تصریح شده بهره وری کل عوامل تولید به تفکیک بار و مسافر در دوره ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ به شکل داده های تابلویی تخمین زده می شود. نتایج نشان می دهد که بهره وری کل عوامل تولید حمل و نقل جاده ای بطور متوسط سالانه ۲/۰ درصد کاهش یافته است. هم چنین مدل برآوردی نشان می دهد که  متوسط سالهای تحصیل، سابقه رانندگان و کیفیت و کمیت زیر ساخت های جاده ای همگی اثر مثبت و معنی دار بر بهره وری دارد.

بهره وری, کل عوامل تولید, حمل و نقل جاده ای