علی اصغر رستمی - دانشجو کارشناسی ارشد آموزش و بهسازی منابع انسانی دانشگاه آزاد
عادل دریا - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی
فرامرز زاهری - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی
پیمان مرتضی زاده - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی

نظام آموزشی هر کشور، بهترین ابزار ایجاد تغییرات اجتماعی همه جانبه ومحقق نمودن خط مشی های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و همین طورتحقق آرمان های مدون در سند چشم اند از آن کشور می باشد، لذا با توجه به این واقعیت که تحقق هر هدف نیاز به برنامه ریزی های مدون و حساب شده دارد. لذا آماده سازی کودکان و نوجوانان برای زندگی اجتماعی به یک نگرانی مهم برای مقامات آموزشی اکثر کشورها تبدیل شده است. در این مقاله، به منظور دستیابی به این هدف بر آن شدیم تا با تبیین تفاوت های بین نظام آموزش و پرورش ایران و ژاپن به نقاط قوت آموزش آنان دست یابیم و راهکاری برای پیشرفت نظام آموزش و پرورش کشور خود طرح کنیم. روش تحقیق از نوع کتابخانه ای می باشد که با بهره گیری از منابع معتبر علمی و در طول یک ماه انجام گرفت. از این رو ابتدا اهمیت نهاد آموزش و پرورش بیان گشت و سپس جایگاه آموزش و پرورش ایران و ژاپن در سطح بین الملل مورد واکاوی قرار گرفت و در نهایت با مقایسه سیاست ها، اهداف و محتوای دروس در این دو کشور به نقاط قوت و ضعف هر یک پی بردیم.

آموزش و پروش تطبیقی، مقطع ابتدایی، ایران، ژاپن.