مرضیه مختوم نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
عباسعلی حسین خانزاده - دانشیار، گروه روان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مهناز خسروجاوید - دانشیار، گروه روان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
عذرا زبردست - استاد یار، ، گروه روان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

از دست دادن بینایی بسته به شدت و زمان بروز آسیب، تاثیرات متفاوتی بر ابعاد روانی، رفاهی و کیفیت زندگی فرد میگذارد. این آسیب برد را درسنین بزرگسالی با ضعف مالی و مشکلات مربوط به سلامت جسمانی و روان شناختی و محدودیت در کارکردهای مختلف زندگی رو به رو میکند. یکی از ابعادی که این اختلال میتواند تاثیر منفی به جا بگذارد کیفیت زندگی فرد است. بدین ترتیب مطالعه حاضر با هدف شناسایی و تحلیل اثرات مختلف نابینایی و کم بینایی بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به آسیب بینایی انجام شده است. روش مطالعه انجام این مطالعه مروری از نوع نظاممند است.جامعه آماریشامل تمام مقالات پژوهشی انجام شده در ایران است که در رابطه با کیفیت زندگی نابینایان به زبان فارسی تا سال ۱۴۰۰ منتشر شده است. جهت یافتن مقالات مرتبط کلمات آسیب بینایی، کم بینا، نابینا، کیفیت زندگی و آنها به صورت ترکیبی در بانکهای اطلاعاتی معتبر انگلیسی و فارسی ازجمله: گوگل اسکولار، ساینس دایرکت، بانک اطلاعات نشریه کشور، ایرانداک، پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، مگ ایران جستجو شدند. یافته ها: با اینکه نابینایی در کودکان کمتر از بزرگسالان است اما پیامدهای آن مادام العمر است. مشخص شد که اختلال بینایی بر رشد حسی و رفاه جسمی، روانی و اجتماعی تاثیر میگذارد، که این پیامدها با توجه به گروه های سنی مختلف متنوع خواهد که افزایش افسردگی با کاهش کیفیت زندگی رابطه مستقیم دارد. نتیجه گیری: بهبود کیفیت زندگی افراد دارای، معلولیت به عنوان یک هدف بازتوانی مطرح میباشد و هرچه میزان آسیب بینایی بیشتر باشد کیفیت زندگی این افراد کاهش می یابد و برعکس.

آسیب بینایی، نابینایی، کم بینایی، کیفیت زندگی