غلامرضا خادمی - PhD in Linguistics, Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran
زهرا ابوالحسنی چیمه - Associate Professor of Linguistics, SAMT Institute, Tehran, Iran-

مفهوم­سازی­های فرهنگی شیوه تفکر و جهان­بینی یک جامعه زبانی را نسبت به پدیده­ها نشان می­دهد. بررسی مفهوم سازی­هاباعث شناخت عمیق­تر فرهنگ مرتبط با آن­ها می­شود، تعاملات بین­فرهنگی را تسهیل می­کند و سوء­تفاهمات فرهنگی را بر طرف می­کند. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی،مفهوم­سازی­های فرهنگی «مرگ»در گویش بختیاری منطقه ززووماهرو در چارچوب زبان شناسی فرهنگی بررسی ­شده و ریشه­های فرهنگی آن­هاتوصیف شده است.با توجه به سبک زندگی روستایی و عشایری مردم منطقه و تماس آنان با طبیعت، عناصر و پدیده­های طبیعی پایه­ای برای مفهوم­سازی­های فرهنگی فراهم می­کنند. جامعه آماری شامل پانصد مورد از عبارات، اصطلاحات، مویه­ها و ضرب­المثل­های مرتبط با مرگ است که در این گویش استفاده می­شود. داده­های پژوهش از طریق مطالعه میدانی و با استفاده از مصاحبه­ و مشاهده جمع آوری شده است. نتایج تحلیل و بررسی داده­ها نشان می­دهد که ریشه این مفهوم­سازی­های فرهنگی در سبک زندگی روستایی و عشایری منطقه، عقاید و باورها، تاثیر فیزیولوژیکی عواطف و احساسات مرتبط با مرگ بر اندام­های بدن انسان و تخیلات و تصورات گویشوران نسبت به مرگ قرار دارد؛ این سبک زندگی ایجاب می­کند که مردم با طبیعت تماس مستقیم داشته باشند؛ ازاین­رو، از جنبه­های خشن، ویرانگر و مخرب طبیعت به عنوان حوزه ملموس برای بیان مفهوم انتزاعی «مرگ» استفاده می­کنند؛ مفهوم­سازی­های فرهنگی مرگ به منزله«باد شمال، سیل، بهمن، رعد و برق» و یا «خاموش شدن آتش، افتادن ریگ یا افتادن عمود سیاه چادر» ناشی از الهام گرفتن از پدیده­های طبیعت و سبک زندگی عشایری است.  

Bakhtiari Dialect, cultural conceptualizations, cultural linguistics, death, the elements of nature, اجزای طبیعت زبان شناسی فرهنگی, مرگ, مفهوم سازی فرهنگی, گویش بختیاری.