محمدرضا سلیمی - پژوهشگاه هوافضا، وزارت علوم تحقیقات و فناوری
حدیثه کریمایی - پژوهشگاه هوافضا، وزارت علوم تحقیقات و فناوری
حسن ناصح - پژوهشگاه هوافضا، وزارت علوم تحقیقات و فناوری
سجاد داوری - پژوهشگاه هوافضا، وزارت علوم تحقیقات و فناوری

یکی از مهم ترین مراحل طراحی فضاپیماها، طراحی سیستم کنترلی آن ها می باشد. سیستم های کنترلی انواع مختلفی دارند که اغلب شامل عملگر های الکتریکی، عملگر های گاز سرد و عملگرهای تک‎مولفه ای هستند. عملگرهای تک‎مولفه ای نسبت به سایر عملگر ها نیروی پیشران بیشتری را تولید می کنند و برای ماموریت های کوتاه فضایی مقرون به صرفه تر هستند. در این پژوهش جانمایی ۱۲ عملگر تک‎مولفه ای هیدرازینی بر روی یک فضاپیما مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس گشتاور مورد نیاز، جهت کنترل وضعیت فضاپیما از دوازده عملگر استفاده شد، به این صورت که هر محور توسط چهار عملگر کنترل می شود و هر کدام از عملگرها بایستی نیروی پیشران برابر با ۱۰ نیوتن را تامین کنند. به همین منظور، عملگرهای تک‎مولفه ای هیدرازینی ۱۰ نیوتنی بکار گرفته شدند. در نهایت نیز سه آرایش مختلف چیدمان جانمایی عملگرها ارائه گردید که آرایش نوع سوم به دلیل مستقل بودن از تغییرات مرکز جرم فضاپیما و زاویه دار نبودن عملگرها نسبت به محورهای اصلی، منتخب گردید.

جانمایی, عملگر تک‎مولفه ای, هیدرازین, فضاپیما, کم پیشران