حسین سراوانی - کارشناس ارشد روانشناسی، آموزش و پرورش استثنایی شهرستانهای استان تهران
منصور شادکام - کارشناس ارشد مدیریت منابع انسانی، انجمن نابینایان ایران
رضا پوربهرام - کارشناس ارشد روانشناسی، آموزش و پرورش استثنایی شهرستانهای استان تهران

داشتن فرزند معلول ذهنی در مقایسه با فرزندان سالم به مراتب از تبعات روحی متمایز تری بر جو خانواده دیگر با فرزند معلول نوع دیگر برخوردار است.شیوع کرونا این رویه رو دگرگون ساخت.هدف از این پژوهش بررسی وضعیت اختلالات روانی( استرس، اضطراب، افسردگی) ومیزان تاب آوری ناشی از شیوع اپیدمی کرونا در خانوارهای دارای معلول شهر تهران می باشد.این مطالعه به صورت توصیفی بر روی ۱۵۰ خانوار دارای فرزند معلول ذهنی انجام گردید. اطلاعات به صورت پرسشنامه و به روش مبتنی بر وب جمع آوری شد . داده ها با آزمونهای آماری tمستقل و آزمون تعقیبی و ضریب همبستگی تجزیه و تحلیل شدند. به ترتیب۷/۵ درصد، ۵۱/۳ درصد و ۵۷/۳ درصد استرس، اضطراب و افسردگی داشتند. میانگین نمره تاب آوری ±۵۵/۳۷ ۱۹/۱۸بود. بین نمره اضطراب با سطح تحصیلات، شغل و سن و بین افسردگی و شغل ارتباط معنیداری مشاهده شد. با توجه شیوع بالای اختلالات روانی و تاب آوری پایین در هنگام شیوع بیماری و پیامدهای ناشی از آن،در خانواده های دارای فرزند معلول به مراتب پایین تر از دیگر خانواده هاست و این بیشتر به احساس مسئولیت سلامتی فرزند معلول ذهنی ،انزوای اجتماعی خانواده مربوط می گردد. مداخلات روانشناختی پیشنهاد اصلی در کاهش آثار اختلالات میگردد.

معلول ذهنی ، اپیدمی کرونا، اضطراب، افسردگی، تاب آوری