امیر رحیمی - دانشجوی دکتری ، گروه آموزشی ریاضی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان ، زاهدان
حسن میش مست نهی - استاد، گروه آموزشی ریاضی، دانشگاه سیستان و بلوچستان ، زاهدان
فرانک حسین زاده سلجوقی - دانشیار، گروه آموزشی ریاضی، دانشگاه سیستان و بلوچستان ، زاهدان

در مدل های رایج DEA، داده های ورودی و خروجی تنها به شرط قطعیت برسری می شوند با این حال، در محیط های دنیای واقعی عدم قطعیت اغلب به شکل محیط های فازی و تصادفی رخ می دهد. هنگامی که داده ها به صورت نا مشخص و مبهم توصیف می شوند لزوم استفاده از نظریه فازی ظاهر می شود. از آنجایی که روش های حل کننده DEA فازی به چهار گروه اصلی تقسیم می شوند در این مطالعه رویکرد متفاوتی برای حل مدل DEA فازی ارائه شده است. مدل DEA فازی ابتا با نزدیک ترین تقریب بازه یک عدد فازی به یک DEA بازه ای تبدیل می شوند. روش های مرسوم برای حل DEA بازه ای از رویکردهای مرز ثابت و مرز متغیر استفاده می کنند. اما در این پژوهش از رویکردهای متفاوتی برای سنجش کارایی واحدهای تصمیم گیری استفاده شده است. مدل های فازی DEA عملکرد واحدهای تصمیم گیری را بر اساس فاصله زمانی اندازه گیری می کنند. بنابراین، یک رویکرد پیشنهادی بر اساس فاصله مشخض شده برای مقایسه و رتبه بندی کارایی DMUها معرفی می شود. یک مثال عددی برای نشان دادن کاربردهای مدل های DEAفازی پیشنهادی ارائه شده است

و DEA فازی ، DEA بازه ای ، تقریب نزدیک ترین بازه