محبوبه مهرورز - کارشناس ارشد تکنولوژی آموزشی، دانشگاه علامه طباطبایی
خدیجه علی آبادی - استادیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی
سمانه عبدلی - کارشناس ارشد تکنولوژی آموزشی، دانشگاه علامه طباطبایی
مهسا مرادی - کارشناس ارشد تکنولوژی آموزشی، دانشگاه علامه طباطبایی

هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر روش آموزش مبتنی بر الگوی طراحی آموزشی دیک و کری و الگوی طراحی آموزشی بایبی بر انگیزش و یادگیری دانش آموزاناست.تحقیق حاضر از نوع شبه آزمایشی و طرح پیش آزمون - پس آزمون با دو گروه است. جامعه مورد مطالعه این پژوهش را همه دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان شهر شیراز تشکیل می دهند. حجم نمونه در این پژوهش ۵۲ نفر از دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان بودند که از نمونه گیری در دسترس استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس و آزمون یادگیری محقق ساخته بود. میزان پایایی پرسشنامه انگیزش پیشرفت، برحسب شاخص آلفای کرونباخ ۸۷/. و پایایی آزمون یادگیری برحسب شاخص کودرریچاردسون ۲۰، مقدار ۷۳/. به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری کوواریانس استفاده شد. براساس نتایج به دست آمده روش مبتنی بر الگوی بایبی و الگوی دیک و کری تفاوتی در میزان تاثیر بر انگیزش ندارند، اما بین این روش های آموزشی از نظر میزان یادگیری تفاوت معنی داری وجود دارد و روش مبتنی بر الگوی بایبی بر یادگیری دانش آموزان اثربخش تر است

الگوهای طراحی آموزشی, الگوی طراحی آموزشی بایبی, الگوی طراحی آموزشی دیک و کری, انگیزش و یادگیری