ابراهیم پیری - دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش فیزیولوژی محض، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
رضا فرضی زاده - استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
محسن برغمدی - دانشیار بیومکانیک ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

چکیده زمینه: عوامل گوناگونی می تواند شکل صحیح راه رفتن افراد را تحت تاثیر قرار دهد که یکی از این عوامل مهم، پرونی شن پا ا ست. برر سی نیروهای عکس العمل زمین طی راه رفتن از اهمیت کلینیکی بالایی برخوردار ا ست. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر آنی تمرین در آب بر مولفه نیروی عمودی و داخلی-خارجی عکس العمل زمین در افراد دارای پای پرونیت هنگام راه رفتن می با شد. روش کار: پژوهش حا ضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. میانگین سن آزمودنی ها (۲۲±۱۲)سال، میانگین قد (۱/۷۹±۰/۱۶)متر، و میانگین وزن (۷۹/۲۶±۱/۰۶)کیلوگرم بود. نمونه گیری پژوهش حا ضر به صورت هدفمند بود. سی آزمودنی به طور مساوی و تصادفی در دو گروه تمرین در آب و کنترل جای گرفتند. و طی مرحله ای اثر آنی تمرینات مورد برر سی قرار گرفت. از صحفه نیروی برتک با نرخ نمونه برداری ۱۰۰۰ هرتز برای ثبت نیروی عکس العمل زمین طی راه رفتن ا ستفاده شد. همچنین برای تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس دو طرفه جهت مقای سه آماری داده ها ا ستفاده شد. یافته: نتایج نشان داد اثر آنی تمرینات آب درمانی طی فاز تماس پاشنه پا و فاز جدا شدن پاشنه از سطح زمین در راستای نیروی عمودی تاثیری نداشت . P ۰/۰۵ همچنین بر طبق بررسی تاثیر آنی تمرینات آب درمانی طی فاز میانه اسقرار در راستای نیروی داخلی-خارجی کاهش معناداری مشاهده شد . P<۰/۰۵ نتیجه گیری: یک جلسه تمرین در آب تاثیر معناداری بر نیروی عمودی عکس العمل زمین در افراد دارای عارضه پرونیشن پا طی فاز تماس پاشنه و جدا شدن پا از سطح زمین طی راه رفتن ندارد. مطالعات بیشتری و طولانی مدت در ارتباط با پروتکل آب درمانی و عارضه پرونیشن پا پیشنهاد می شود.

آب درمانی، نیروی عمودی عکس العمل زمین، پای پرونیت، راه رفتن