حسین شهاب آرخازلو - دانشجوی دکتری گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
حجت امامی - استادیار گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
غلامحسین حق نیا - استاد گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

یکی از مهمترین پبامدهای کاهش کیفیت خاک، کاهش پایداری فیزیکی و افزایش آسیب­پذیری در برابر فرسایش خاک می­باشد. در این مطالعه با هدف بررسی تاثیر کیفیت خاک بر پایداری آن، رابطه بین مدل­های کیفیت خاک و دو شاخص پایداری آن شامل شاخص پایداری­ (SI) و رتبه تجمعی (CR)، در منطقه جنوب مشهد مورد ارزیابی قرار گرفت. مقادیر SI و CR همبستگی معنی­داری با فاکتور فرسایش­پذیری معادله جهانی فرسایش خاک (K) داشتند، لذا به عنوان شاخص­های بیانگر وضعیت فرسایش خاک منطقه، مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که چهار مدل کیفیت خاک شامل IQITDS، IQIMDS، NQITDS، NQIMDS دارای همبستگی معنی­داری با شاخص­های پایداری خاک بودند که این همبستگی در مورد شاخص SI بیشتر از شاخص CR بود. بنابراین به نظر می­رسد که تغییر کیفیت خاک می­تواند تاثیر معنی­داری بر وضعیت پایداری آن داشته باشد. از آنجا که شاخص SI همبستگی بالاتری با کیفیت خاک داشته و ویژگی­های کمتری برای تعیین آن لازم بود، نتیجه گیری شد که برای تعیین تغییرات کیفیت خاک شاخص SI بهتر از CR است.

رتبه تجمعی, شاخص پایداری, فرسایش پذیری