سید رضا سمائی - دانشجوی دکتری مهندسی عمران، گرایش سواحل، بنادر و سازه های دریایی، گروه مهندسی عمران، دانشگاه علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی
مجید قدسی حسن آباد - مدیر گروه صنایع دریایی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
محمد اسدیان قهفرخی - استادیار، گروه صنایع دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
محمد جواد کتابداری - دانشیار، دانشکده مهندسی دریا، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران

سیستم سازه ای شمع و عرشه یکی از متداولترین انواع سیستمهای سازه ای برای ساخت اسکله است. در حین طوفانهای بزرگ دریایی که به ساحل برخورد می کنند، اسکله ها در معرض آسیبهای شدید و تخریب کلی قرار می گیرند. از مهمترین قسمتهای آسیب پذیر این نوع اسکله ها، اعضای واقع در عرشه و ناحیه پاشش آب می باشد. بنابراین، شناسایی آسیب در مراحل اولیه در این اعضا از اهمیت زیادی برخوردار است. یکی از روشهای موجود برای شناسایی آسیب در سازه ها، روش انرژی کرنشی مودال است که در آن با استفاده از تغییر در خصوصیات دینامیکی سازه به تعیین مکان و شدت آسیب پرداخته می شود. در سالیان اخیر، اصلاحاتی بر نسخه اولیه این روش صورت گرفته که یکی از آنها، در نظر گرفتن فرکانسهای طبیعی در تعیین مکان آسیب است. در پژوهش حاضر با استفاده از روش انرژی کرنشی مودال بهبود یافته و با در نظر گرفتن فرکانسهای طبیعی در تعیین مکان آسیب، به صورت عددی و آزمایشگاهی به شناسایی مکان و تعیین شدت آسیب در اعضای واقع در عرشه و ناحیه پاشش آب در یک نمونه واقعی اسکله ال پی جی شمع و عرشه واقع در بندر پارس-عسلویه خلیج فارس پرداخته شده است. نتایج نشان داد که روش بهبود یافته دقت بالاتری در مکان یابی آسیب نسبت به روش اولیه (شاخص استابس) دارد. همچنین، آسیبهای تکی و چندگانه، با شدت کم و زیاد، توسط این روش با دقت مناسبی پیش بینی گردید.

اسکله شمع و عرشه, ناحیه پاشش آب, شناسایی آسیب, انرژی کرنشی مودال بهبود یافته, شاخص استابس, مطالعه عددی و آزمایشگاهی