محسن ختن لو - , Allameh Tabataba’i University, Tehran, Iran
قاسم بولو - , Allameh Tabataba’i University, Tehran, Iran
جعفر باباجانی - , Allameh Tabataba’i University, Tehran, Iran

ارائه اطلاعات ریسک شرکتی و افشاء شاخص های آن می تواند در بهبود کیفیت گزارشگری مالی نقش مهمی داشته باشد و تصمیمات سرمایه گذاران و بازار سرمایه را تحت تاثیر قرار دهد؛ بنابراین هدف از این پژوهش اندازه گیری امتیاز شاخص های گزارشگری ریسک شرکتی، تعیین وضعیت گزارشگری ریسک در ایران و ارتباط ارزشی آن با استفاده از بازده ویژه سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. بر این اساس ابتدا با استفاده از مبانی نظری و تجربی پژوهش، شاخص های گزارشگری ریسک استخراج و پس از تعیین نحوه اندازه گیری و کمی کردن آنها، با تحلیل محتوای گزارش های مالی شرکت ها بر اساس این شاخص ها، امتیاز گزارشگری ریسک شرکت ها محاسبه گردیده و در نهایت ارتباط ارزشی گزارشگری ریسک با بازده ویژه سهام مورد تجزیه و تحلیل و آزمون قرار گرفته است. یافته های حاصل از پژوهش حاکی از آن است که گزارشگری ریسک در ایران فاقد اطلاعات کمی و خاص بوده و بیشتر گزارش ها دارای چسبندگی (همپوشانی دوره ای) هستند. طبق نتایج پژوهش، ریسک های افشاء شده، بیشتر ریسک های مالی و استراتژیک هستند که به محیط بیرونی شرکت ارتباط دارند و مدیران ریسک هایی را که ناشی از عملکرد خودشان است و به محیط درونی شرکت ارتباط دارد، کمتر گزارش نموده اند. همچنین نتایج پژوهش نشان می دهد بین امتیاز گزارشگری ریسک و بازده ویژه سهام رابطه معکوس و معناداری وجود دارد و شرکت هایی که امتیاز گزارشگری ریسک بالایی دارند، بازده ویژه سهام آنها پایین تر است. این نتایج می تواند در الزامات و رهنمودهای نهادهای نظارتی بر شرکت ها لحاظ شده و موجب ارتقا سطح گزارشگری ریسک در ایران گردد.

Stock-SpecificReturn, Risk, Risk Disclosure Quality, Corporate Risk Reporting, بازده ویژه سهام, ریسک, کیفیت افشای ریسک, گزارشگری ریسک شرکتی